İlahi rəhmətə səbəb olan əməllər...
Allah Təbarəkə və Təala, bəndələrinin günahlarını etiraf etməsini çox sevir. Bu etiraf əslində Allaha heç bir mənfəət gətirməz. Bəndə istər günahını etiraf etsin və istərsə də etməsin - İlahi mülkünə nə bir şey əlavə edilər və nə də azalar. Allah ona görə bəndənin etirafını sevir ki, bəndəsi öz zillətinə, xarlıq və günahına agah olub, Allahın əfvini hiss edər.
Həqiqətdə isə insan öz səhvini və xatasını etiraf edərək, İlahi əfvin ləzzətini hiss edir. İnsan özünün həqir bir məxluq olduğunu hiss etməyincə, İlahi əfvin ləzzətini hiss edə bilməz. İnsan öz günahlarına nə qədər çox diqqət edərsə, Allahın əfvi daha ləzzətli olar.
Duaların bəzilərində elə cümlələr bəyan edilir ki, İlahi rəhməti cuşa gətirir. İnsan elə bir hal əldə edir ki, İlahi rəhmətə layiq olur.
Məsələn, bu duaların birində deyilir: "Allahım, bu qədər lütf göstərdiyin bir bəndəni necə cəzalandıracaqsan? Onu yaratdığın ilk gündən və hətta xəlq etməmişdən qabaq yaşaması üçün lazım olan vəsaitləri hazırlanmışdın. Onu müxtəlif nemətlərlə yetişdirdin, günah işlətməsinə baxmayaraq, onu əfv etdin. Onu tövbəyə və istiğfara dəvət etdin ki, Sənin lütf və rəhmətinə ümidvar olsun. Dəvət etdin və qəlbində Öz məhəbbətini qərar verdin. O yerə qədər ki, Sənin ibadətgahına tərəf tələsər və Sənin rəhmətinə nəzər salar, Sənin qorxundan ağlayar”.
Bu dualar həqiqətdə insan qəlbini Allaha diqqətə cəlb edər. İnsanda İlahi rəhməti dərk etmək istedadı yaradar. Başqa sözlə desək, Allahın rəhmətini cuşa gətirər. Ona görə yaxşı olar ki, insan fürsəti olan kimi günahlarını yadına salsın və İlahi lütfə diqqət etsin. Yadınıza salın ki, kiçik yaşlarından indiyə qədər nə qədər günah işlətmisiniz.
Allahın istəyi ilə nə qədər müxalifətlik etdiyinizi yadınıza salın. Elə günahlar ki, ona görə illərlə cəzalandırıla bilərdiniz. Ancaq Allah onların hamısını görməməzliyə vurdu və hətta Öz rəhmətini sizə şamil etdi.
İnsan öz günahlarını etiraf edərək, nə qədər çarəsiz olduğunu dərk edir. Allahın qarşısında baş əyir və daha çox İlahi fəzilətə nail olur.
"Ərəfə” duasında oxuyuruq: "Allahım, mən çarəsizliyimi və zəifliyimizi etiraf edərək dərgahına təvəssül edirəm”.
Bəli, o şey ki, bizimlə Allah arasında maneə olan pərdəni aradan qaldırmağa səbəb olarsa, özünü olduğu kimi görmək və öz çarəsizlyini etiraf etməkdir və ancaq bu zaman İlahi rəhmətə nail ola bilərsən.
Allah buyurur: "Və Zənnunu (balina yoldaşı Yunus ibn Mətanı) – onun qəzəbli halda (qövmünün arasından çıxıb) getdiyi zamanı (da yada sal)! O, Bizim onu heç vaxt sıxıntıya salmayacağımızı güman etdi. Amma (iş o yerə çatdı ki, o, üç zülmət – gecənin, dənizin dibinin və balığın qarnının) qaranlıqlar(ı) içində səsləndi: «(Ey Allah!) Səndən başqa bir məbud yoxdur, Sən (hər bir eyb və nöqsandan) uzaq və paksan! Mən doğrudan da (diqqətsizlik üzündən axirət payımın azalmasına səbəb olan iş gördüyüm üçün) zalımlardan olmuşam». ("Ənbiya” 87). Bu zaman Allah onun bu duasını qəbul edir: "Biz onun istəyini yerinə yetirdik və onu qəmdən (o böyük çətinlikdən) qurtardıq. Biz möminlərə bu cür nicat veririk”. ("Ənbiya” 88).
Biz gərək gözəl əməllərimizlə, dua və istiğfarımızla İlahi rəhməti dərk etmək ləyaqətinə nail olaq. Allah bizim problemlərimizi o zaman aradan qaldırır ki, biz öz çirkin işlərimizə görə peşman olarıq. Onun nemətlərinə küfr etməkdən əl çəkməliyik. Hər bir halda Allahın rəhmətinə ümid bəsləməliyik. Öz əməllərimizlə qürurlanmamalıyıq. "Heç vaxt (düşmən qarşısında) süstləşməyin və (düçar olduğunuz bəlalara görə) kədərlənməyin ki, əgər (həqiqi) mömin olsanız siz üstünsünüz”. ("Ali-İmran” 139).
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6678
Bu gün: 1
