Tövhiddə qərq olmaq
Şeyxlə otuz ilə yaxın bir müddətdə ünsiyyətdə olan şagirdlərindən biri deyir:
Şeyxin tövsiyələrinə əsasən Ayətullah Kuhistaninin görüşünə getdim. O, müəyyən mətləbləri qeyd etdikdən sonra Şeyxin barəsində belə buyurdu:
Mərhum Şeyx Rəcəbəlinin malik olduğu hər bir şey tövhid sayəsində idi, o, tövhiddə qərq olmuşdu.
Böyük alimlərdən, eləcə də Şeyxin ziyarət etdiyi görkəmli şəxsiyyətlərdən biri də Ayətullah Kuhistani idi. Cənab Şeyx onun barəsində buyururdu:
«Ayətullah Kuhistanidən asimana doğru yüksələn bir nur çıxır». Bu görüşlərin birində mərhum Ayətullah Kuhistani piyada gedib Şeyxi təqribən bir kilometrlik məsafəyə qədər yola salır. Sonralar Ayətullah Kuhistani Şeyxin barəsində danışarkən çox təvazökarlıqla deyərdi:
O zamanlar bizim bə᾽zi söhbətlərimiz var idi. Burada çox yerinə düşərdi ki, Ayətullah Kuhistanidən baş vermiş çox qəribə bir hadisəni danışaq. Məşhur xətib höccətül-islam ağa seyid Qasim Şücai mənim üçün belə nəql edir:
Rəştin vaizlərindən olan cənab Sədrai Eşkəvəri ürək xəstəliyinə tutulmuşdu. Onu Rəştdən Tehrana gətirdilər və Tehranın «Aban» xəstəxanasında yatırtdılar. Bir gün mərhum Fəlsəfi mənə zəng vurub birlikdə onun görüşünə getmək istədiyini bildirdi. Cənab Fəlsəfi Eşkəvəri ilə görüşündə ondan soruşdu:
Sizin maddi vəziyyətiniz necədir?
Dedi: Həzrət Seyyidüş-şühəda (ə)-ın əta etdiyi bizi tə᾽min edir.
Dedilər: Bizim hamımız Seyyidüş-şühədanın süfrəsindən bəhrələnirik.
O dedi: Xeyr, bizim hesabımız tamamilə başqadır. Cənab Fəlsəfi bir az da maraqlanıb bu hadisənin nədən ibarət olmasını soruşdu.
Cənab Sədrai dedi: Həzrət Seyyidüş-şühəda İmam Hüseyn (ə) mənə bir bağ əta etmişdir ki, qocalıq çağlarımda oranın gəliri ilə dolanım.
Ustad Fəlsəfi dedi: Hardan bilirsən ki, onu İmam Hüseyn əleyhissəlam əta edib?
O cavab verdi: Mən o bağı satmaq üçün müqavilə yazıb sonra Ayətullah Kuhistanini görməyə getdim. Onun yanına daxil olan kimi buyurdu:
Sədra! Nə üçün səltənət hədiyyəsini satırsan?
Ona dedim: Ağa, mənim şahlarla heç bir işim yoxdur.
Buyurdu: Bunu demirəm, məqsədim İmam Hüseyn əleyhissəlamdır. Həqiqi səltənət mə᾽sumlarındır, bunlar bu sözləri oğurlayıblar. Yadındadırmı, cavanlıq vaxtında İmam Hüseyn əleyhissəlamın hərəminə getmişdin, qəbrin baş tərəfində dayanıb başını zərihə dayadın və dedin:
Ağa mən sizdən elə bir lütf istəyirəm ki, qocalanda onunla həyat və məişətimi tə᾽min edim. Bu bağ həmin duanın nəticəsində sənə verilmişdi. Nə üçün onu satdın?! Ağanın əlini öpdükdən sonra dərhal maşın tutub Rəştə qayıtdım və yazdırdığım müqaviləni cırdım. İndiyə qədər də o bağla məişətimi tə᾽min edirəm. O vaxt mənim (Şücai) halım tamamilə dəyişildi. Qərara aldım ki, cənab Ayətullah Kuhistaninin hüzuruna gedim. Həcc mövsümündə bir ruhani kimi karvanların birində Məkkəyə getdim. Karvanda Təhmasibi adlı bir həkim də var idi.
Ona dedim: Mən əvvəllər Ayətullah Kuhistanini görmək istəyirdim, amma mümkün olmadı.
O dedi: Mən onun həkimiyəm.
Dedim: Nə yaxşı oldu! Burada əhd bağlayaq ki, İrana çatan kimi məni onu hüzuruna aparasan.
O dedi: Mən gələndə o çox xəstə idi, qan təzyiqi qalxmışdı. Bu sözdən sonra onun barəsində çox nigaran oldum. Nəhayət Ərəfata gəldik. Ərəfə duasının zümzümə edir və onun məzmun və məfhumuna diqqət yetirirdim. Nəhayət bu cümləyə çatdım. «Səni görməyən gözlər kor olsun!». Bu zaman kövrəldim, gözlərimdən yaş axmağa başladı.
Dedim: Pərvədigara! Mənim heç nəyim yoxdur, lakin bilirəm ki, seyyidəm və bu seyyidliyimdən burada istifadə edirəm. Səni and verirəm cəddim Peyğəmbərin haqqına, Ayətullah Kuhistaniyə şəfa ver! İrana gəldikdən sonra Ayətullah Kuhistaninin görüşünə getmək istədim, lakin müyəssər olmadı. Məşhədə getdim. Gecə saat on ikinin yarısında Darüs-siyadətdə gördüm ki, bir qoca kişinin qoltuğuna girib gətirirlər. Soruşdum ki, o kimdir?
Dedilər: Ayətullah Kuhistanidir. Mən onu əvvəllər görməmişdim. Salam verdim və əyilib əlindən öpdüm. Mən əyilən kimi o əlini sağ çiynimə qoyub dedi:
Şücai, Allah sənin aqibətini xeyirlə qurtarsın. Ərəfatdakı duan bizə çatdı!! Heyrətdən donub qaldım, bütün bədənim tərlədi. Elə həmin yerdəcə oturdum. Həyat yoldaşım dedi:
Nə oldu?
Dedim: Heç. Qoy bir qədər oturum. Təqribən yarım saat oturdum. Əzizlərim, Allahı şahid tuturam ki, Ərəfatda mənim yanımda heç kəs yox idi. Mən də ahəstə səslə, gözümdən yaş axan halda onu dua etmişdim. O isə həzrət Riza (ə)-ın hərəmində mənə deyirdi ki, Ərəfatdakı duan gəlib bizə çatdı. Bu mənim həyatımda çox qəribə və maraqlı bir xatirədir.
Kitabın adı: Məhəbbət iksiri
Müəllif: Məhəmməd Reyşəhri
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6678
Bu gün: 0
