Kəbənin ziyarəti

Hicrətdən keçirdi artıq yeddi il,

Bu ağır illəri kim etsə təhlil,

Belə nəticəyə gələcək onda,

Onlar yaşadılar çətin zamanda.

Bir yandan bütpərəst qureyşilər də,

O biri tərəfdən yəhudilər də,

Düşmən kəsildilər islamiyyətə,

Birləşib əl atdı hər xəyanətə.

Münafiq tərəf də düşəndə fürsət,

Gizlində əlaltı edir rəzalət.

İslam onlar üçün oldu dərdi–sər,

Həzrətə qəsd etmək istəmişdilər.

Yeddi il döyüşlər vermədi ara,

Bu sınaq dövriydi müsəlmanlara,

Dinləri uğrunda möhkəm durdular,

Hər üç cəbhə ilə vuruşurdular.

Xeybər davasında yəhudiləri,

İslamın ordusu oturtdu geri.

Tovhid dini artıq irşad edirdi,

Bağlanmış sazişdən bir il gedirdi.

Müsəlmanlar üçün gəldi bir zaman,

Həzrəti Peyğəmbər eylədi bəyan:

– Qüdrətli Rəbbimiz yol açsa əgər,

Bu ay ziyarətə getməlidirlər.

Müsəlmanlar çoxdan gözləyirdilər,

Onlara ruh verdi belə bir xəbər.

Allahın Rəsulu buyurur bunu,

Mühacirlərəsə şadlıq oldu bu.

Onlar Mədinəyə hicrət edəndən,

Böyük bir arzuyla yaşayır ikən,

Allahın əmriylə gəldi həmin gün,

Açıldı illərlə bağlanmış düyün.

Doğma yurdlarına gedəcək onlar,

Kə’bəni ziyarət edəcək onlar,

Məkkəyi–mükərrəm qibləgah yeri,

Orada qalmışdır istədikləri.

Ürəklərdə sevinc, hamı bəxtiyar,

Qurbanlıq götürüb hazırlaşdılar.

Sübh namazından sonra duraraq,

Zilqə’də ayında zöhrdən qabaq,

İki min zəvvarlar düzəldi yola.

Məkkəyə çatmağa az qalmış ola,

Kə’bəni görən tək dillərdə "Təkbir",

"Ləbbeyk əllahummə Ləbbeyk” yüksəlir.

Qureyş gələnləri gördü uzaqdan,

Hamısı şəhərdən çıxdı bu zaman.

Ətraf təpələrdə qurdular çadır,

Gələn zəvvarlara uzaqdan baxır.

Kəsva dəvəsindən düşür Peyğəmbər,

Onun arxasınca ziyarətçilər,

Hamı birnəfərtək Kə’bəyə girdi,

Təvaf əməlini sona yetirdi.

Səfanı, Mərvəni sə’y edib bir an,

Ehramdan çıxmağa kəsdilər qurban.

Günorta ə’zanın verərkən Bilal,

İlk dəfə Məkkədə verildi ə’zan,

Məkkənin göyləri titrədi bu an.

Müsəlmanlar üç gün qaldı Məkkədə,

O günlərdə bayram edir Məkkə də.

Zəvvarlar içində bir canlanma var,

Qohumların gedib yoxlayır onlar.

Malına, mülkünə hamı baş çəkir,

Ədəb, nəzakətlə hərəkət edir.

Hamısı tər–təmiz alır dəstəmaz,

Namazın qılaraq edir raz–niyaz.

Onlar bir–birinə necə mehriban,

Məkkəlilər görüb oldular heyran.

Əmin–amanlıqla keçir ibadət,

Şad bir çöhrə ilə danışır Həzrət.

Dediyi sözlərin mə’nası dərin.

Qəlbini fəth etdi məkkəlilərin.

Valid oğlu Xalid fikrə gedərək,

Həzrətə edilən hörməti görcək:

– Ağlı öz başında olarsa hər kəs,

Mühəmmədə "kahin”, "cadukün” deməz.

Deyərək qəlbində sevgi oyandı,

Müsəlman olmağa arzu yarandı.

Şərtin müddətinə görə hacılar,

Məkkədən üç gündən sonra çıxdılar.

Xalid Mədinəyə yola düşərkən,

Əmr ibni Asa rast gəldi birdən.

Peyğəmbərə qəddar bir düşmən olan,

Hara getdiyini soruşdu ondan.

Xalid cavabında:– Ya əmr, deyir:

– Mühəmməd, vallah Haqq Peyğəmbəridir.

Artıq vuruşmaqda görmürəm mə’na,

Gedirəm ki, bey’ət eyləyəm ona.

Əmr dedi: – Mən də bu fikirdəyəm.

Sənə bu işində oluram həmdəm.

Xalid əməlindən olmuş peşiman,

Ühüd döyüşündə vuruşan zaman,

Atlı dəstəsinə başçılıq etmiş,

Arxanı yararaq hücuma keçmiş.

Onun sayəsində qureyşililər,

Ühüd döyüşündə qazandı zəfər.

Əmr də Misirin fatehi kimi,

Şöhrət qazanmışdı bir dahi kimi.

Mədinəyə gəlib çatdığı anlar,

Peyğəmbərə belə buyurdu onlar:

– İslamiyyətə biz gətirdik pənah,

Müsəlman oluruq, ya Rəsulüllah.

Günahımız varsa bağışla bizi,

Ağ edək qaralmış üzlərimizi.

Dünən Peyğəmbərə düşmən deyənlər,

Bu gün oldu ona boyun əyənlər.

Bunlar ki islamı qəbul etdilər,

İslamın şöhrəti artdı sərasər,

Bir il əvvəl xəbər vermişdi Həzrət,

"Fəthi mübin” oldu əsl həqiqət