Küçələr xəlvətdi Mədinə səssiz
Bir tək Əli ayıqdı o da ki sənsiz
Elə bil dərdləri təkcə səniydün
Neyləmişdün olara əhli qəmiydün
Çox demişdi Peyğəmbər Zəhra canımdı
Cismimin parəsi ətim qanımdı
İncisə o inciyərəm mən də vallah
Mən isə incisəm, inciyər Allah
Olmadılar əhdə vəfa çıxdılar əhli xilaf
Qapıma çekdi hücum Bəkr ilə Sani əclaf
Vermişəm söz bilisən həzrəti peyəmbərə
Sadiqəm səbr edirəm başıma gələnlərə
Olmasa əhdim əgər Yəsribi viran elərəm
Sanini xar eliyib qəlbini qan elərəm
Gör necə Murtəza məzlumdu Zəhra
Rahət ziyarət eliyə məhrumdu Zəhra
Getmisən getməmisən hali pərişanəm inan
Ağlaram sübhü məsa didəsi giryanəm inan
Ağlıyır Zeynəb, Həsən, Hüseynün əfğan eliyir
Evə xəlvət gedirəm çün ürəyi qanəm inan
Zeynəbim yatmıyıb heç yolumu gözləyəcək
Olucam daxil evə Həsəni səsliyəcək
Yuxudan qalxıb Hüseyn anasın istiyəcək
Bilmirəm heç Fatimə can Murtəza neyliyəcək