Hökumət aparatının reaksiyasi
Şəhadət karvanı mənzil-mənzil irəliləyirdi. Bir tərəfdən Yezidlə o qədər də yaxşı münasibəti olmayan və digər tərəfdən də Müaviyənin siyasi müşaviri Sərcunun tövsiyəsi ilə Kufə hakimiyyətinin ona tapşırıldığı Übeydulla ibn Ziyad istəyirdi ki, hər hansı yolla olursa-olsun baş verən hadisələrdən bacardıqca daha çox istifadə etsin. Ona görə də Kufədə böyük maliyyə vəsaiti sərf edərək ümumi səfərbərlik etdi. Camaat dəstə-dəstə səhralara səpələnmişdi ki, Hüseyn ibn Əlinin (ə) karvanını harada görsələr, dərhal Übeydullaya xəbər versinlər. Onların ikinci tapşırığı isə karvan yollarını, cığırları bağlamaq idi. Çünki Kufə və Bəsrədən İmamın (ə) qoşununa kömək gəlməsi mümkün idi. Bu səfərbər olunmuşlardan biri də Hürr ibn Yezid Riyahinin başçılığı altında olan min nəfərlik qoşun idi ki, tapşırıq üzrə hərəkət edirdi.
İmamın (ə) karvanı Şərafda istirahət etdikdən və su ehtiyatı götürdükdən sonra səhər erkən oradan yola düşüb günortayadək yol getdi. Birdən karvanda olanlardan biri təkbir dedi. Soruşdular: «Nəyə görə təkbir dedin? Dedi: Gözüm xurma ağaclarına düşdü. Yanındakılar dedilər: Allaha and olsun, biz bu ərazidə xurma ağacı olduğunu bilmirdik. Diqqətlə baxdıqdan sonra qışqırdılar: O qaraltı at boyunlarından və nizə başlarından başqa bir şey deyildir».
Deməli, xurmalıq sandıqları qaraltılar düşmən qoşununun görüntüləri idi. Şadlıq və təkbir deməklə öz əziz qonağını qarşılamalı olan camaat silahlanıb müharibəyə hazırlaşmışdılar. Doğrudan da, nə qəribə bir dünya və nə zəib peymanlı bir camaat!
Doktor Şəhidi deyir: «Faciə bu görüşlərdən sonra başlandı. Hürr ibn Yezid Riyahi min nəfərlik ordu ilə yolu İmamın (ə) karvanının üzünə bağladı. İmam(ə) dedi: «Bu camaat məni öz yerlərinə çağırmışdır ki, onların köməyi ilə dində yaranmış bidətləri aradan qaldırım. Bu da onların məktublarıdır». Hürr dedi: «Mən məktub yazmamışam və bu məktublardan xəbərim yoxdur. Əmirim məni göndərmişdir ki, səni harada görsəm qarşını kəsib onun yanına aparım».
Təbii ki, bu danışıq və mübahisələr vaxt aparırdı. Günorta oldu. Hər iki dəstə müsəlman deyildimi? Odur ki, yüklər açıldı və günorta namazı üçün hazırlandılar. Hürrün adamlarının su ehtiyatı qurtarmışdı. İmamın (ə) tapşırığı ilə onlara su verdilər. Hamı dəstəmaz aldı ki, namaz qılsın. İmam (ə) Həccac ibn Məsruqa buyurdu ki, azan versin. Sonra Hürrdən soruşdu: «İstəyirsən, öz dəstənlə namaz qılasan. Hürr dedi: Biz hamımız sizə iqtida edəcəyik».
Namaz qıldıqdan sonra İmam (ə) xütbə demək üçün qalxdı ki, Yezid ibn Müaviyənin valisi Übeydulla ibn Ziyada itaət edən bu müsəlmanlara öz mövqeyini açıqlasın. Həmçinin Kufəyə gəlişinin məqsədini desin. Tərif və bəzək-düzək yeri deyildi.
- «İndi ki, siz namazda mənə iqtida etdiniz, deməli, qəbul edirsiniz ki, mən nəinki dindən çıxmamışam, əslində Rəsulullahın(s) balası mövqeyində camaata imamlıq etmək üçün hətta sizin ordu başçınız və sərkərdənizdən də daha layiqəm. Onda qulaq asın. İmam (ə) buyurdu: - «Camaat, Rəsulullah (s) dedi...»
من رأى سلطاناً جائراً مستحلاً لحرم الله ناكثاً لعهد الله مخالفاً لسنة رسول الله يعمل فى عبادالله بالاثم و العدوان فلم يغير عليه بفعل ولا قول كان حقاً على الله ان يدخله مدخله
(Mərhum Ayətulla Taleqaninin dediyinə görə, imamların qaydası bu idi ki, əgər bir məsələni öz şiələri və tərəfdarları üçün açıqlamaq istədikdə, ünvanı özlərinə verirdilər. Lakin qeyri şiə və ya tərəddüddə, şəkk-şübhə içində olanlar üçün demək istədikdə, Peyğəmbər (s) hədislərindən birini nəql edirdilər).
- Hər kəs bir zülmkar başçının Allahın əhdini hörmətsiz etdiyini, Rəsulullahın (s) sünnəsi ilə müxalifət etdiyini, xalq arasında zülm və günahla davrandığını görüb bu başçının üslubunu dəyişmək üçün sözü və ya rəftarı ilə çalışmazsa, onda Allah-Təala onu həmin zülmkarı apardığı yerə aparacaqdır.
Sonra buyurdu:
الا ان هؤلاء قد لزموا طاعة الشيطان ...
- Agah olun ki, bu hökumət, bu iqtidar, hakimiyyətdə olan bu adam Allaha itaəti buraxıb şeytana itaət etməyə başlamış, fəsada düşmüş, dini qaydaları buraxmış, beytulmalı özünə məxsus etmiş, Allahın halalını haram, haramını isə halal etmişdir. Belə bir vəziyyətdə əgər bütün müsəlmanlar sussalar da mən mövcud şəraiti dəyişməyə hamıdan daha layiqəm.
Siz mənə məktub yazdınız, məktublarınızı göndərdiyiniz adam mənə çatdırdı. Siz əhd etmişdiniz ki, mənə kömək edəcək, tənha qoymayacaqsınız. İndi əgər öz əhd və beyətinizə sadiq qalsanız, irəli gedib səadət yolunu tutmuş olacaqsınız. Çünki mən Rəsulullahın (s) qızı Fatimənin (s) oğlu Hüseyn ibn Əliyəm (ə). Mənim canım sizin canınızla, ailəmsə sizin ailənizlədir.
نفسى مع انفسكم و اهلى مع اهليكم
Kitabın adı: Qədir günündən Aşurayadək
Müəllif: Seyid Kazim Pərpənçi
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6704
Bu gün: 0
