Kərbubəla səhnəsidi
Bir bəla səhnəsi var, Kərbubəla səhnəsidi,
Ora qəm səhnəsidi, dərdü-bəla səhnəsidi.
İmamın qartalının gördü kəsilmiş qanadın,
Alıb ağuşuna səsləndi: Oğul! çəkdi adın.
Biri qolsuz yaralı, biri biçarə qadın,
Bu Əbəlfəzllə Zəhranın əza səhnəsidi.
Bir bəla səhnəsi var, Kərbubəla səhnəsidi
Ata aldı anasından o susuz körpəsini,
Gətirib meydana o solan qönçəsini.
Lənətullah atıb ox kəsdi o tiflin səsini,
Bu Hüseynin Əli Əsğərlə vida səhnəsidi.
Bir bəla səhnəsi var, Kərbubəla səhnəsidi.
Əlinin oğluna Cəbrail enib verdi salam,
Dedi qoy körpə salım başının üstə ey iman.
İmam ərz etdi çəkil, mən edərəm cəngə dəvam,
Aman Allah bu nə eşqdi, nə vəfa səhnəsidi.
Bir bəla səhnəsi var, Kərbubəla səhnəsidi
Qılınır çöldə namaz az qalıb axırına bitir,
Ox yağış tək yağır Allah, təsəffürünə gətir.
Can fədalar yağışa öz bədənin tutdu çətir,
Bu fədakarlığın ən ali fəda səhnəsidi.
Bir bəla səhnəsi var, Kərbubəla səhnəsidi.
Birdə Leyla xanımın səhnəsi yandırdı məni,
Ki, Əli Əkbəri Leyla yola salmışdı əli.
Dedi: Ged oğlum, anan Allaha tapşırdı səni,
Bu gəlişsiz gedişin xeyri-dua səhnəsidi.
Bir bəla səhnəsi var, Kərbubəla səhnəsidi
Kimdi Zeynəb tanıyıb şahid olubdu çoxuda,
Anası Fatimə Zəhra atası şiri xuda.
Şamda rüsvay edib yezidi nitqilə buda,
Şah qızı ilə gəda oğlu gəda səhnəsidi.
Bir bəla səhnəsi var, Kərbubəla səhnəsidi.
Düzülüb karvana səhrada gəlinlər, qızlar,
Elə bir mənzərəki, görsə ürəklər sızlar.
Mah batıb qanə, gedib öndə gəlir ulduzlar,
Buda dəhşətli bu şamın üsəra səhnəsidir.
Bir bəla səhnəsi var, Kərbubəla səhnəsidir,
Ora qəm səhnəsidir, dərdü-bəla səhnəsidir.
Çəkdi ulduzlar inən səddi bu qəm karivanı,
Zülmi çəkməkdə keçib həddi bu qəm karivanı.
Qəm əlindən xəm olan qəddi bu qəm karivanı,
Yer üzərindəki ulduzlu səma səhnəsidir.
Bir bəla səhnəsi var, Kərbubəla səhnəsidir,
Ora qəm səhnəsidir, dərdü-bəla səhnəsidir.
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6704
Bu gün: 0
