Tanıyın kimdi həmən Kərbubəla soltanı,
O Huseyndir ki,tutub eşqi bütün dünyanı.
O Huseyndir ki,ona külli mələklər aşiq,
Ona dağlar və dənizlər və küləklər aşiq.
Ona daşlar və yağışlar və çiçəklər aşiq,
O canıyla o qanıyla yaşadıb Quranı.
Sevər o kəs Huseyni olsa kimin vicdanı,
Ey Huseyn aşiqi məclis ürəfa məclisidi.
Harda var ismi Huseyn Kərbubəla məclisidi,
Bura bir halda ki,şahi şühəda məclisidi.
Bir rəvayət danışım sizlər üçün ürfani,
Saymayın siz bunu Fərhat və Şirin dastanı.
Günlərin bir günü Salman dolanırdı şəhəri,
Dərdini söyləməyə sanki gəzir bir nəfəri.
Tez Əbazər dedi Salman daha at qəm kədəri,
Mənə agah elə qəlbində olan pünhanı.
Dərdi bölmək qutarar dərtdə həmən insanı,
Ey Əbazər bu nə dərd gör nədi köksümdə mənim.
Pəncu tən sevgisi yeksərdi bu cismimdə mənim,
Amma eşqim Huseynə ayrıdı qəlbimdə mənim.
Qorxuram küfrə aparsın bu əməl Salmanı,
Xəstə könlüm tapa bilmir özünə dərmanı.
Salman öz qəlbindəki eşqini agah elədi,
Xeyli vaxt susdu Əbazər,sonra bir ah elədi.
O da öz eşqini öz dostuna izah elədi,
Neçə vaxtdır sevirəm sən dediyin cananı.
Deməyə tapmamışam bir vəfalı insanı,
Nə bilək biz necə düşdük bu dəli sevdaya.
Uşağı yaxşı tanır kim gətirib dünyaya,
Gəl gedək eşqimizi agah edək Zəhraya.
O edər zülmətə düşmüş sualı nurani,
Həm ziyarət elə Cəbrail olan ünvanı.
Məhzəri Fatiməyə gəldi iki ali cənab,
Ki,Huseyn eşqi nədir qəlbimizi etdi kəbab.
Fatimə söylədi ki,məndə buna yoxdu cavab,
Sevirəm məndə sizin tək o gülü,reyhanı.
Cavabı bəlkə Əli bilsin odur bağbanı,
Əl qərəz məclisi uşaqa özü gəldi Əli.
Ona da oldu sual eşqi Huseynin məsəli,
Cavabım yoxdu dedi,tək bunu anlatdı vəli.
Necə siz heyranısız,məndə onun heyranı,
Rəsuləllaha gedib eyliyəkun elanı.
Rəsuləllah edə bilməzdi həvadan pəhli,
Gözlədi Allah ona xəbər etsin nazil.
O məqam endi yerə ruhilə min Cəbrail,
Dedi de sevmək Huseyni qoruyar imanı.
Odu Allah dedi islam dininin qurbanı,
Odu meydana məhəbbət geyinən qanlı kəfən.
Odu meydanda mübarək başı daldan kəsilən,
Odu başsız qumun üstündə qalan tənha bədən.
Odu öz ölmü ilə məğlub edən düşməni,
Odu daşla vurulan Kərbubəla mehmanı.
Odu Səqqası xəcil sahili ünvanda ölən,
Odu bir oğlu şücayət ilə meydanda ölən.
Odu bir körpə qızı çölli biyabanda ölən,
Odu övlad boğazından çıxaran peykanı.
O səpibdir göyün üznə bir ovuc mərcanı,
Ey Rəsulim nə qədər eşq ola layiqdi ona.
Rahi eşqi kimi tapmışdısa raşiqdi ona,
O elə bəndədi Allah özü aşiqdi ona.
Oda Allahına aşiqdi edib,üsyani,
Nədi bir can verər,Allahına o min canı.
Bunu bəndə deməsən ruhuna məksəb olmaz,
Huseyn aşiqləri içrə sənə mənsəb olmaz.
Denən min aşiq ola heç biri Zeynəb olmaz,
Nə bilirlər ki,nədi Şamda əsir kərvanı.
Zeynəbdə karibanın qəmçi yeyən sərbanı.
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6678
Bu gün: 0
