İLK DUALAR QƏBUL OLUNUR

 Həzrət Haqqdan xitab yetişdi ki, "Ya Mühəmməd, duanı müstəcab etdim və tezliklə zühurun təcilində vəfa edərəm.”

Peyğəmbər (s.ə.v.v) dedi… "Sənin razılığınla razı olmuşuq. Lakin Sənin bəndələrindən biri Sənin mehmanxanana daxil olub, süfrə başında əyləşib. Amma istəyi yerinə yetməyənədək əlini süfrəyə uzatmır. İstəyi İmam Əsrin (ə) zühurudur. Belə deyirlər ki, bizim məhbubumuza İmam Zamana intizarın uzunluğu səbəbindən eyş-işrət mənasız olub. Bəs biz necə şadlanaq? O göz yaşları, nalə içindəsə, bəs biz necə şadlanaq? O göz yaşları, nalə içindəsə, bəs biz necə sevinib, gülək? Ölsün o aşiq ki, məşuqu rəngində olmayacaq! Dünyada adət ediblər ki, birindən istəkləri olanda onun süfrəsinə əl uzatmasınlar. Süfrə sahibi də nə qədər çətin olsa da, onların istəklərinə əməl edib ki, süfrəsindən dadsınlar. Onlar inanırlar ki, Sən böyüklərin böyüyüsən, hər şeyə qadirsən, Sən ehtiyaclıların, dara düşənlərin sığınacağısan, əmrinə heç bir maneə yoxdur.”

Biz susuz dəvə tək lövhənin ətrafında toplanıb, lövhədə Peyğəmbərin həkk olmuş kəlmələrindən hiss edirdik ki, qəlbi bizə tərəf meyllidir. Bəzi mətləbləri tutub, tamamilə ümidvar olduq ki, tezliklə məqsədimizə çatacağıq. Bir gözümüz lövhədə sevincdən işıqlanmış surətlərlə Haqqın cavabını gözləyirdik ki, Peyğəmbərinə nə buyuracaq. Əmin idik ki, məqsədimizə çatacağıq.

Haqq-Taala Öz Peyğəmbərinin meylini müşahidə edib, Peyğəmbərin Haqqın qüdrət və kərəmini cuşa gətirən sözlərindən sonra, onun istəyini rəva buyurmaqdan savayı bir cavab vermədi. Haqq-Taala o qədər səbir və sükut etdi ki, sanki cavab verməkdə tərəddüd edirdi. Xudavənd mömin bəndənin ruhunun qəbzində Özü tərəddüddədir. Əgər Peyğəmbərə mənfi cavab verərsə, axı Öz həbibinin üzüntüsünü istəmir. Necə müsbət cavab versin ki, bəlkə də, bu sürətlə təqdirlər silsiləsi zəruri deyil.

Qəfildən Haqqın cavabı bu cümlələrə təcəlla etdi… "Bizim düşmənlərdən intiqam almaq vədəmiz Bərəhutdadır. Təsəvvür olunan şey Bizim vəlimiz Höccət ibnil-Həsənə aydındır və o, dünyəvi intiqamın təxirindən nigaran deyil. Təxirə səbəb məsələlərdə onun razılığı Bizim razılığımızdan asılıdır. O, Allahın istədiyindən başqa bir şey istəməz. Amma bu az istedadlı, hövsələsiz dəstə məclis qurub, qərar çıxarıblar, buna da müəyyən qədər haqları var. Mənim sonsuz rəhmət və qeyrətimi cuşa gətiriblər. Ona görə də Mənə lazımdır ki, onların qəlbinin dərdini boşaldam. Çünki onlar Mənim qonağımdırlar. Ona görə də məlaikələrdən bir dəstə göndərdim ki, onları Bərəhut çölünə aparsınlar. Düşmənlərin halını görsünlər və onların əzabından qəlbləri soyusun.

Bu buyuruqlar tamam olandan sonra adamların arasında səliqə, baxış fərqlərinə görə qarışıqlıq düşdü. Biri dedi… Bərəhut çölünə getməyək, onsuz da onların əzabda olduqlarını bilirik. Amma əlimizlə qisas almaq Allahın bizə verdiyi haqdır.

O biri dedi… Bərəhuta getməliyik. Gedib, gəzək, qəlbimiz bir az təsəlli tapsın. Həm də tam razılıq olmayıbsa, bundan artıq israr etmək doğru deyil. Çünki dünyada kimlərinsə kəcliyindən bu iş bu vaxtadək təxirə düşüb. Bizim də hərəkətimiz onu incidər, qəzəbləndirər.

Bir başqası dedi… Xeyr, Bərəhutu görəndən sonra bu işi davam etdirmək lazımdır, hər nə olursa olsun, bundan artıq səbrimiz yoxdur.

O qədər səs-küy salmışdılar ki, deyilən sözləri başa düşmək olmurdu. Sakitliyə çağırsaq da, faydası olmurdu.

Nəhayət, gözqamaşdıran təmtəraqlı məlaikə dəstəsi gəldi.