Ömər ibn Sədin qoşununda olan Mühacir ibn Qeys deyir; "Elə ki, müharibə başladı, meydanın önündə Hürr ibn Yezidi gördüm. O, yavaş-yavaş İmam Hüseyn (ə)-ın qoşununa tərəf gedirdi. Mən ondan soruşdum; "Ey yezidin oğlu! Hücum etməkmi istəyirsən? Hürr mənim cavabımı vermədi. Lakin gördüm ki, onun bədəni titrəyir. Ona dedim; "Sənin işin məni şəkk-şübhəyə salır. Allaha and olsun ki, mən heç bir döyüş meydanında səni bu vəziyyətdə görməmişəm. Əgər məndən "Kufənin ən şücaətli kişisi kimdir?"-deyə soruşsaydılar, sənin adını çəkərdim. Nə üçün səni bu halda görürəm?"
Hürr dedi; "Allaha and olsun! Mən özümü behiştlə cəhənnəmin arasında görürəm. Əgər bədənimi tikə-tikə edib, cəsədimi yandırsalar da, behişti əldən verməyəcəm!"
O, bu sözü deyib, atını İmam Hüseyn (ə)-ın qoşununa sarı çapıb, İmam Hüseyn (ə)-ın qoşununa qoşuldu və Həzrətin hüzurunda döyüşüb şəhid oldu.
Mənbə: "Günahın acısı" kitabı