Bu gecə olsa kömək aləmi yoxdan yaradan,
Möcüzə nəzmə çəkərdim mən Əbəlfəzl ağadan.
Fərqi yoxdur ağanı kim necə səslər haradan,
Odu hacət qapısı xəstələrə eylər əlac.
Özü Allah zülmətə bəxş etdi sirac,
Elə qeyrətdə bəşər gəlmiyəcəy dünyaya.
Ölənəycən elədi Xidmət ali Zəhraya,
Kim təvəssül qıla eşqiylə həmin mövlaya.
Yəqinəm dərdə dəva var,əli boş gedmiyəcey,
Kimki şəkk eyləsə Allahına xoş gedmiyəcey.
Bir vilayətdə Əbəlfəzli sevən kəs vardı,
Bir əməllə ağası Əbbasa çox oxşar idi.
Əməli tərk eləməzdi,buna adətkar idi,
Hər Məhərrəm qoşulub,yari vəfadarilərə.
Məşgi çiynində su paylardı əzadarilərə,
Nə bəla gəlsə ona,səbr eliyən insan imiş.
Həm aza, həm də çoxa şükr eliyən insan imiş,
Cəmi bir dərdi üçün, fikir eliyən insan imiş.
Kişinin vardı evdə məriz oğlan uşağı,
Anadan gəlmə sürünərdi dalıyca ayağı.
Elbə-el gəzdi ata çöldə həkim ünvanı,
Neçə dərman dedilər,aldı həmin dərmanı.
Büs bütün müflüc olub,yeddi solan imkanı,
Yenədə çarə tapan olmadı naxoş uşağa.
O,səbəb məhkum olubdur, neçə ildir yatağa,
Əl qərəz il dolanıb,mahi Məhərrəm gəldi.
Huseyn eşqiylə yanan qəlbilərə qəm gəldi,
Keçdi Zilhiccə ayı mahi Məhərrəm gəldi.
Yenə məşgin götürüb,məşginə su doldurdu,
Eliyib, səcdəyi şükrü cənəmazdan durdu.
Məgini çiyninə saldı,özünə verdi təkan,
Qədəmin atdıki, çıxsın çölə o ruhi rəvan.
Elə bil nalə sızıltı səsi gəldi o zaman,
Çöndü baxsınki, bu nə qəlb eşqlə döyünür.
Gördü naxoş balası sinəsi üsdə sürünür,
Övladın gördü elə əlləri düşdü yanına.
Ağlaya-ağlaya övladını sıxdı canına,
Dedi,oğlum özünü atma bu qəm kərvanına.
Nə sözün var, de mənə sözlərinə qurban olum,
Bu qədər ağlamaynan, gözlərinə qurban olum.
Uşaq:
Neyləyimki, belə yazmışdı yazan taleyimi,
Geymişəm sübhi çağından bu qara köynəyimi.
Mənədə versən icazə deyərəm isdəyimi,
Bu gecə qoyma məni qalım evdə tək-tənha.
Mənidə sinə vuranlarla apar meydanə,
Yazaram şeyrimin ardn ağamız etsə kömək.
Belə bir hadisəyə tab eləməz çərxi-fələk,
Nə verib, bəs ata övlada cavabında görək.
Dedi, oğlum belə sözlərlə utandırma məni,
Atan onsuzda xəcalətdədi yandırma məni.
Əl qərəz son qoyulub,evdə bəla məclisinə,
Tutdular üz şahi Şühəda məclisinə.
Çatdılar bir qısa müddətdə əza məclisinə,
Gördülər ali əba ətridi, məclis qoxutur.
Rozəxan cuşə gəlib, roza deyib, Əbbas oxur,
Ucadan söylədi gəldim Ağacan məhzərinə.
Qurbanam nəhri Fəratda kəsilən əllərinə,
Bu gecə çarə əgər eyləməsən nokərinə.
And ola öz canına,məşgi iki parçalaram,
Daha mən mahi Məhərrəmdə suda paylamaram.
Bu sözə göz yaşına batdı bütün əhli əza,
Yıxılıb,minbərə naxoş balasın etdi dua.
O qədər ağladı axır özü qəşş etdi ata,
Məclisin xuddamı bir fasilə elan etdi.
Hərə öz mənzilinə qəlbi pərişan getdi,
Bağlı qalmaz nokərin dərdinə hacət qapısı.
Açılıbdır gecənin yarısı rəhmət qapısı,
Görsənir naxoş uşağa o kəramət qapısı.
Artıq hiss eylədi röya qurtarıb,yar gəlir,
Nokərin görməyə qeyrətli Ələmdar gəlir.
Uşaq:
Baxışından görünürki, nə gözəl simasan,
Odu yar şiyələrin səslədiyi mövlasan?
Huseynin qızlarına su gətirən Səqqasan?
Ağa can mən dediyim həzrəti Əbbassan əgər,
Allahın izni ilə nokərinə eylə nəzər.
Ağlama halına, halından xəbərdaram mən,
Atana söylə gəlib, Əbbas Ələmdaram mən.
Sənə Allah verəcək çarə ümüd varam mən,
Başını lalə kimi, salam sinəndən aşağı.
Ya Əli de, əlini qoy dizinə dur ayağa,
Ya Əli deyib, durdu ayağa.
Daha durdun ayağa, qəmli atan göy deməsin,
Ama çatdır atana birdə belə eyləməsin.
Daha su paylamaram kəlməsini söyləməsin,
Söz Xanımlar Xanımı Fatiməyə təsir edib.
Atan o sözü deyəndə xanım məclisdə idi,
Ağlayıb, pərdeyi qeybətdə xanım huşu gedib.
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6714
Bu gün: 1
