İslam Peyğəmbəri (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm)-dən nəql olunur, buyurur:
"Hər kim haram tikə yesə, qırx gecə namazı qəbul olmaz. Qırx gün duası qəbul olmaz və haramdan bitmiş ət atəşə layiqdir.”(Səfinətul-Bihar, cild. 1, səh. 24 )
Yenə də İslam Peyğəmbəri (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm) buyurur:
"Haram tikə, şəxsin qarnına düşdükdə, yerin və göylərin mələkləri ona lənət oxuyar. Nə qədər ki, haram tikə onun bədənindədir, Allah ona nəzər etməz. Hər kim haram tikədən yesə, Allahın qəzəbinə gələr. Əgər tövbə etsə, Allah onu bağışlayar. Yoxsa, Cəhənnəmə layiqdir.”(Məkarimul-Əxlaq, səh. 150)
Onun müqabilində halal yemək barəsində buyurur:
"Hər kim qırx gün yeməyində halallığı gözləsə, Allah-taala onun qəlbini nurani edər və hikmət çeşmələrini qəlbindən dilinə cari edər.”(Məkarimul-Əxlaq, səh. 146)
İslam Peyğəmbəri (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm) buyurur:
"Hər kim yeməyində pakizəliyi gözləsə, yeməyi yaxşı çeynəsə, iştahası olan halda yeməkdən ayrılsa və nəhayət, bağırsağı dolarkən boşaltmağı gecikdirməsə, xəstələnməz, ölüm gəlincəyə qədər heç bir xəstəliyə tutulmaz.”(Məkarimul-Əxlaq, səh. 146)
İmam Səccad (əleyhissalam) göstəriş verir ki, qarnı doldurmaqda ifrat və təfritdən çəkinək və yeməkdə mötədil olmaqa çalışaq.
Çox yeməkliyin pisliyi və təsirlərinə işarə olundu. Axırda aclığın və qarnın haqqının qorunmamasının zərərlərinə işarə edək.
Aclıq, bəşərin ən xətərli halətidir. Ac insan sanki, din və imanını yaddan çıxarıb, mehr və rəhməti unudur. Qarnını doldurmaqdan ötrü vəhşi yırtıcı kimi olur. Hicrətin üçüncü ilində Bəsrə şəhərində böyük bir inqilab olur. "Zənci sahibi”, bir neçə il hakimiyyəti dövründə, dəhşətli qətllərə əl atır. Minlərlə kişi, qadın və uşaqı qılıncdan keçirir. Canlarını qurtaranlar qorxudan gizlənmiş, yemək ələ gətirməkdən ötrü gecələr qorxa-qorxa, gizli çölə çıxırdılar. İş-güc aradan getmiş, əkinçilik və heyvandarlıq tətil olmuşdu. Bütün məntəqəni aclıq və qıtlıq bürümüşdü. İnsanlar bir müddət it və pişik ətindən yeyirlər. Sonra ölü ətlərini yeməyə başlayırlar. Bəzən yarı can verəni öldürüb, onun ətini yeyirdilər.
O zaman bir qadını, kəsik başı əlində tutub ağladığını görürlər. Ağlamağı barəsində soruşdular. Cavab verir:
"Aclar bacımın başının üstünü almışdılar ki, ölsün, onun ətini yesinlər. Hələ ölməmişdi ki, parə-parə etdilər və ətini böldülər. Lakin, mənə qarşı zülm etdilər və ətindən mənə pay vermədilər. Yalnız, başını mənə verdilər ki, yeyəm.”(Tətimmətül-Müntəha, səh. 380; Murucuz-zəhəb, cild. 4, səh. 108 )
Bacı, aclığın təsirindən hissiyyatını elə itirir ki, bacısının öldürülməsi barəsində yox, onun ətindən ona pay düşməməsi barəsində fikirləşib ağlayır.
Fəqihlər, birisinin qarnına zərbə dəysə və bovl və ğaitini saxlaya bilməmək həddində zərər görmüş olsa, onun qan bahasını, insanıntam qanbahasının üçdə biri qədər təyin etmişlər. "Təkmilətul-minhac" kitabında oxuyuruq:
"Əgər birisi digərinin qarnına zərbə vursa, belə ki, öz bovl və ğaitini saxlaya bilməmək həddində olsa, insanınqanbahasının üçdə biri qədərödəməlidir. Yaxud, zərbəni elə vursa ki, özünü bulasa, (həmin hökmdədir)."
Yenə buyurur: Əksər alimlər İmam Sadiq (əleyhissalam)-ın da rəvayətini təsdiqləyirlər:
"Birisi digərinin qarnına zərbə vurmuşsa, belə ki, özünü bulamışsa, hökmünü Həzrəti Əli (əleyhissalam)-dan soruşdular. Həzrət buyurdu: Ya onun qarnına həmin zərbəni vursun (qisas), yaxud, insanıntam qanbahasının üçdəbiri qədər qanbahası versin!”(Məbani Təkmilətül-minhac, cild. 2, səh. 371)
Kitabın adı: İslamda hüquq nəzəriyyəsi
Müəllif: Qudrətullah Məşayixi
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6734
Bu gün: 2
