Orucun faydalarından biri də insanların ruhunu tərbiyə etməsidir. Yoxsa dördayaqlı heyvanlar da arpa, saman və su verilmədikdə "oruc” olmalıdırlar. İnşallah belə ifadəmə görə məni bağışlayarsınız.

      Deməli oruc olan hər bir müsəlmanın naməhrəmə baxmamaq üçün gözü, yaramaz söz eşitməməsi üçün qulağı, hər nə gəldi deməməsi üçün dili, harama qarşı uzanmaması üçün əli, çirkin yola getməmək üçün ayağı və ən əsası özünə arzuladığını başqasına da arzu etməsi və özü üçün sevdiyini başqasına da rəva bilməsi üçün ürəyi oruc olmalıdır. Beləliklə oruc olan insanın bədəninin bütün üzvlərinin orucunun qəbul olunması üçün müəyyən məsuliyyət daşıdığı məlum olur. Yəqin oruc tutanlar bilirlər ki, hətta iftardan sonra da bəzi yaramaz işlərədən kənar olmalıdırlar. Yoxsa ətəyi pak olmayan və nəfsini qorumayan insanın orucu orucdan savayı hər şeyə bənzədilə bilər! Nəticədə oruc tutan insanların cismləri ilə bərabər ruhları da tərbiyələnir. Təbii olaraq rəhmətlik Sədinin sözünə yetişirlər:

Əgər ləzzəti tərk etmənin ləzzətini anlasan

Daha nəfsin ləzzətini ləzzət kimi anmazsan.

Könlün quşu mənəviyyat məqamların seyr edər

Əgər onu nəfsinin qarmağından azaltsan.

Kitabın adı: Oruc

Müəllif: Seyyid Kazım Pərpənçi

Redaktor: Mir Cəfər Əyyubzadə