Aşkarda günah etmək
«Nur» surəsinin 19-cu ayəsində oxuyuruq:
اِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ اَنْ تَشِيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ اَلِيمٌ في الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ
«O kəslər ki, istəyirlər mö’minlər arasında əxlaqsızlıq yayıla, onları dünyada və axirətdə ağrılı bir əzab gözləyir».
Maraqlısı budur ki, əxlaqsızlığın yayılmasını istəyən şəxs də əzaba düçar olacaqdır. Bu isə məsələnin ciddi olmağını göstərir. Hər halda sağlam bir cəmiyyət qurmağın yollarından biri də, həmin cəmiyyətdə günahın qarşısını almaqdır. Mətləbin daha aydınlaşması üçün aşağıdakı hədislərə diqqət yetirin:
1. İslam Peyğəmbəri (s) buyurur:
مَنْ اَذاعَ فاحِشَةً كان كَمُبْتَدِئها
«Pis işlərin yaranmasına şərait yaradan şəxs o işləri görən şəxs kimidir».
2. Yenə o Həzrət buyurur:
اَلْمُسْتَتِرُ بِالْحَسَنَةِ يَعْدِلُ سَبْعِينَ حَسَنَةً، وَالْمُذِيعُ بِالسَّيِّئَةِ مَخْذُولٌ وَالْمُسْتَتِرُ بِها مَغْفُورٌ لَهُ
«Yaxşı işləri gizlində görən şəxsin savabı yetmiş bərabərdir. Aşkarda və gizlində günah edən şəxs isə (sonradan tövbə etmək şərtilə) Allah tərəfindən bağışlanır».
3. İmam Baqir (ə) buyurur:
يَجِبُ لِلْمُؤْمِنِ اَنْ يَسْتُرَ عَلَيْهِ سَبْعِينَ كَبِيرَةً
«Mö’min olan bir şəxsə mö’min qardaşının 70 böyük günahını gizlətməyi vacibdir».
4. İmam Sadiq (ə) buyurur:
«Biz Əhli-beytin haqqını tanıyan şəxslərin nicat tapmasına ümidim var. Lakin bunların arasında üç dəstənin səadətə çatmasına ümidim yoxdur. Bu üç dəstə bunlardan ibarətdir:
1- Zalım padşah.
2- Öz nəfsinin istəklərinə qulluq edən şəxs.
3- Aşkarda günah edən şəxs.
5. O həzrət başqa bir hədisdə buyurur:
اِذا جاهَرَ الْفاسِقُ بِفِسْقِهِ فَلا حُرْمَةَ لَهُ وَلا غَيْبَةَ
«Aşkarda günah edən şəxsin heç bir hörməti yoxdur. Onun qeybətini etmək də haram deyil».
(Yə’ni həmin şəxsin aşkarda etdiyi günah barədə edilən qeybət haram deyil.)
6. İslam Peyğəmbəri (s) buyurur:
اَللّهُمَّ اِنِّي اَعُوذُ بِكَ مِنْ خَلِيل ماكِر... اِنْ رَأى حَسَنَةً دَفَنَها، وَاِنْ رَأى سَيِّئَةً اَذعَها
«İlahi! Hiyləgər dostdan Sənə pənah aparıram. Çünki belə dost mənim yaxşı işlərimi gizlədər, pis işlərimi isə yayar».
7. İmam Əli (ə) buyurur:
ذُو الْعُيُوبِ يُحِبُّونَ اِشاعَةَ مَعائبِ النّاسِ لِيَتَّسَعَ لَهُمْ الْعُذْرَ
«Günahkar adamlar öz günahlarına bəhanə gətirmək üçün başqalarının eyblərini faş edirlər».
Fiqh elmində də aşkarda günah edən şəxslə gizlində günah edən şəxsin arasında fərq qoyulur.
Misal üçün, İmam Rahil özünün «Təhrirül-vəsilə» kitabında belə yazır:
الاحوط عدم الدفع الى الْمُنْتهَتِّكِ المتاجر بِالْكَبائِرِ بَلْ يُقوّي عَدم الجواز كان فِي الدّفْعِ عَلى الاِثْم وَالعِدْوان والاْغْراء بالقَبِيح
«Ehtiyat budur ki, seyyid malı aşkarda günah edən seyyidə verilməsin. Hətta belə bir seyyidə seyyid malı verilməsi onu günaha salacaqsa və cəmiyyətdə günahın yayılmasına səbəb olacaqsa, onda bu malı ona vermək olmaz və caiz deyil».
Kitab əhlinin (yəhudi, məsihi və s.) müsəlman ölkəsində yaşamalarının şərtlərindən biri də budur ki, onlar aşkarda şərab içmək, donuz əti yemək, zina etmək, məhrəm qadınlarla (ana, bacı və s.) evlənmək və bu kimi günahlardan qorunsunlar.
Hədislərin birində oxuyuruq:
Bir şəxs İmam Kazimdən (ə) soruşdu: Zina etmiş və yaxud şərab içmiş yəhudi, məsihi və ya məcusi bir şəxsi tutublar, onun hökmü nədir?
İmam (ə) buyurdu:
يُقامُ عَليْهِ حُدُودُ الْمُسْلِمينَ اِذا فَعَلُوا ذلِكَ فِي مِصْر مِنْ اَمْصارِ الْمُسْلِمِينَ اَوْ فِي غَيْرِ أَمْصارِ الْمُسْلِمينَ اِذا رَفَعُوا اِلى حُكّامِ الْمُسْلِمِينَ
«O, bu günahları müsəlmanlar yaşayan bir yerdə edibsə və yaxud onu bu günahlarına görə mühakimə etmək üçün müsəlman bir qazının yanına gətiriblərsə, bu vaxt islamda olan cəza tədbirləri onun üçün icra olunmalıdır».
Bu cür hadisələr onu göstərir ki, islam dinində cəza tə’yin olunan günahları edən şəxs müsəlman olmasa da, cəzalanmalıdır.
Bu bəhsin sonunda İmam Əlidən (ə) bir hədisə diqqət yetirin:
İmam (ə) buyurur:
شَرُّ النّاسِ مَنْ لا يَعْفُو عَنِ الْهَفْوَةِ وَلا يَسْتُرُ الْعَوْرَةَ
«Camaatın ən pisi o adamdır ki, başqasının səhvinə qarşı güzəşti olmaya və eybləri örtməyə».
Kitabın adı: Günahşünaslıq
Müəllif: Möhsin Qəraəti