Məşhur sünni alimi İbni Əbil Hədid bu xütbənin şərhində belə yazır:
Hədis və tarix yazanlardan bir çoxu nəql ediblər ki, İmam Əli (əleyhissalam) buyurdu:
«Allah məftunlarla cihadı (fitnəyə gedənlər) müqərrər edibdir necə ki, müşriklərlə cihadı mənə müqərrər etdi.»
Dedim: «Ya Rəsulullah! Bu fitnə nədir ki, onda cihad mənə müqərrər olub?!»
Buyurdu: «Bu cihad Allahın birliyinə və mənim risalətimə şəhadət verən cəmiyyətə aiddir ki, həqiqətdə onlar sünnətimin əleyhinədirlər.»
Dedim: «Bir halda ki, onlar Allahın birliyinə və sənin risalətinə şəhadət verirlər hansı əsasla onlarla müharibə edim?»
Buyurdu: «Dində əmələ gətirdikləri bidətə görə ki, onlar nəticədə mənim əmrimlə müxalifət edirlər.»
Dedim: «Ya Rəsulullah! Sən qabaqcadan mənə şəhadət və`dəsi vermisən, Allahdan istə ki, onu sənin hüzurunda əncam versin (ürəyim istəyir ki, sənin astananda və sənin məhzərində şəhadətə yetişəm) həm də onu tə`xirə salmasın.»
Buyurdu: Bəs o zaman kim nakisinlərlə (bey`əti pozan müharibə qızışdırıcılar) və qasitinlər (Müaviyə və tərəfdarları) və mariqinlərlə (xəvariclər) vuruşacaq?! Sənə şəhadət və`dəsi verirəm ki, bu və`də tezliklə sənə nəsib olar. İnşallah.
«Sənin başından qılınc vurub saqqalını başının qanı ilə rəngləyərlər. O zaman səbrin necə olacaqdır?!»
Dedim: «Ya Rəsulullah! Bura səbr yeri deyil, əksinə şükr və həmd yeridir.»
Buyurdu: «Bəli bu hadisələr sənin üçün qabağa gələcəkdir. Elə isə bütün bunlara qarşı hazır ol.»
Dedim: «Ya Rəsulullah, az da olmuş olsa o hadisələri mənə bəyan etmənizi istərdim.»
Budurdu: «Mənim ümmətim məndən sonra tezliklə fitnəyə düşərək Qur`anı tərcümə edib onu öz ürəkləri istədiyi kimi mə`nalandırar, şərabı nəbiz adına (kişmiş suyu) halal sayıb, rişvəni hədiyyə, sələmi isə alver adı ilə rəva bilərlər. Qur`anı əsl anlayışından təhrif edərlər.»
Beləliklə də öz yollarını azarlar.
Belə bir vaxtda öz evində əyləş (onlardan küs) camaat sənə tərəf üz gətirdikləri vaxt (batini mə`na) Qur`anın batini mə`nası əsasında müxaliflərlə çarpış. Necə ki, mən tənzil əsasında (yə`ni Qur`anın zahiri əsasında) vuruşdum. Bunu da bil ki, sənin zamanının camaatı mənim zamanımın camaatı ilə bir olmayacaqdır.
Dedim: Ey Allahın Rəsulu! Mən bu adamları (öz müxaliflərimi) hansı dərəcəyə mənsub edim? Mürtədlər?!
Buyurdu: Onları «fitnə» dərəcəsində tanıt. Belə ki, qoy ədalət onları tapana kimi sərgərdan qalsınlar.
Dedim: «Ey Allahın Rəsulu! Görəsən ədalət onları bizim tərəfimizdən tutacaq, yoxsa başqaları tərəfinədən?!»
Buyurdu: Ədalət onları bizim tərəfimizdən öz vasitəmizlə tutaraq tam qələbə hasil olacaqdır. Məhz bizim vasitəmizlə Allah şirkdən sonra qəlbləri (tovhid xəttində) bir-birinə qovuşduracaqdır.
Bəli, məhz bizim vasitəmizlə fitnə və fəsaddan sonra qəlblər bir-birinə qovuşacaqdır.
Dedim:
«Həmd olsun fəzilət və ne`mətlər bağışlayan Allaha.»
Bu dastan bunu bizə çatdırır ki, bə`zən müsəlmanların hakimi günah və fitnəkarlığa qərq olmuş müsəlmanlarla da vuruşmalıdır ki, onları müharibə vasitəsilə haqq yoluna də`vət etsin.
Kitabın adı: Nəhcül-Bəlağə hekayətləri (140 hekayət)
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6678
Bu gün: 0
