Qədir hədisi
Əsaslandırırlar və təsadüfən çox gözəl və məntiqi əsaslandırırlar:
Necə mümkündür ki, yüz mindən çox Peyğəmbər (s) səhabəsi Cöhfədə olsun, həzrəti Peyğəmbər (s) bu icmanın qarşısında Əli ibn Əbu Talibin vilayət və imamətini, özündən sonra canişn olmağını açıq-aşkar elan edəcək bu işə təkid etsin, sonra da bu yüz min nəfər, çox qısa bir zaman fasiləsindən yəni 70 gündən sonra, o həzrətin vəsiyyətini unutsunla?
Necə mümkündür ki, Peyğəmbərin (s) cənnət vədəsi verdiyi həvariləri olan Əbu Bəkr Sidduq, Ömər Əl-Faruq, Osman Zinnureyn, Təlhətul Xeyr, Zubeyr Seyful İslam, Abdurrəhman, Səd, Səid və Əbu Ubeydə və digər böyük səhabələr, bu mühüm vəsiyyətə-əgər olmuşsa -əməl etməsinlər? Daha əhəmiyyətlisi budur ki, deyirlər: Məgər Əli ibn Əbi Talib (ə) kimi, dərisi, əti, sümüyü islama vəqf olan, ürəyi yalnız və yalnız islamın qalması üçün döyünən adamın bu cür mühim tapşırıqdan və vəsiyyətdən keçməsi mümkündürmü? Bu vəsiyyət tərk olunanda etirazını bildirməməsi mümkündürmü? Müasir əhli-sünnə qardaşlarımızdan birinin dili ilə desək-əgər Qədir xum hədisi xilafəti bəyan etsəydi, onda həzrəti Əmir yaxud da başqa bir səhabə onu çatdırardılar. Təqyyə də, barəsində
وَلاَ يَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ
(«ƏL-MAİDƏ», аyə 54)
«Heç bir məzəmmət edənin tə`nəsindən qorxmazlar» - ayəsi nazil olmuş Əli (ə) və digər səhabələrin şənindən uzaq bir şeydir.
Bundan başqa, məgər Osmanın qətlindən sonra camaat onun evinə tökülüşüb onun xilafətinə beyət etmək istədikdə «Məni azad buraxın, məndən başqa birisini axtarın» buyurmadımı? Şübhəsiz ki, əgər bu xüsusda bir nəss olsaydı onun belə deməsi caiz deyildi: Buyurdu:
دعونى والتمسوا غيرى
«Məni azad buraxın başqa birisini axtarın – mən, siz əmirliyə seçdiyiniz adamdan daha sözəbaxan olsam belə mənim sizə vəzir olmağım, sizə əmir olmağımdan daha yaxşıdır». («Nəhcül Bəlağə». Xütbə 92)
Bu barədə olan daha incə, daha zərif olan, İbn Əbil Hədidin sözüdür. O, deyir: «Bizim Bağdad şeyxlərinin əqidəsi budur ki, imamət Əlinindir (ə) və əgər o imamət barəsində mübarizə edərsə, şübhəsiz ki, onun haqqıdır. Amma əgər öz haqqının tələbində sükut edər və onu başqası üçün iqrar edərsə biz o başqasını özümüzə imam sayır, onun xilafətini düzgün hesab edirik. Əmirəlmönünün Əli (ə) özündəndən qabaqkı üç xəlifə ilə mübarizə etməmiş, qılınc çəkməmiş və camaatı onların əleyhinə qaldırmamışdır. Bu onu göstərir ki, o üç nəfərin xilafətinə iqrar etmişdir. Elə buna görə də, biz o üç nəfəri sevir və onların yaxşı, məsləhətli və pak olmaqlarına etiqad bəsləyirik. Əgər Əli (ə) onlarla mübarizə aparar, onlara qılınc çəkər və xalqı onların əleyhinə qaldırardısa, onda onların barəsində də, onlarla mübarizə aparanlar barəsində hökm etdiyimiz kimi günahkar və fasiq etiqadı bəsləyərdik. Indi bu növ şübhələrə cavab verməmişdən qabaq hicrətin onuncu ilinə qayıdaq, həccətül vidanın həcc qaydalarını yerinə yetirib karvanla birgə Məkkəni tərk edərək Cöhfədə nə baş verdiyinin şahidi olaq.
Kitabın adı: Qədir günündən Aşurayadək
Müəllif: Seyid Kazim Pərpənçi
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6704
Bu gün: 0
