Bu iş sizdən uzaqdır, ey Qəylənin oğlanları! Atamın mənim üçün qoyduğu irs barədə mənə zülm olur, halbuki siz mənim vəziyyətimi görür, səsimi eşidirsiniz, bir yerdə toplaşmısınız və mənim kömək nidam sizə çatır, mənə olunan zülm barəsində hamınız agahsınız! (Nə üçün buna etiraz etmirsiniz?)
Bu,elə bir haldadır ki, sizin bütün tədarukatınız, eviniz, silahınız, qüdrətiniz və müdafiə üçün sursatınız vardır. Mənim fəryadım sizə çatır, lakin cavab vermirsiniz. Siz, qılınc və qalxansız düşmənə hücum etməklə tanınmısınız. Hamı sizi düzgün və xeyirxah tanıyır. Siz, Allahın bəyəndiyi və biz Əhli-beyt üçün seçdiyi şəxslərsiniz. Siz ərəblərlə mübarizəyə qalxıb çətinliklərə dözüb başqa millətlərlə müharibələr edib süstlük göstərmədən onların pəhləvanlarını məğlub edən şəxslərsiniz. Bizim sizinlə əlaqəmiz bu cür idi ki, biz əmr edirdik,siz isə itaət edirdiniz. Bizim vasitəmizlə siz müsəlman oldunuz. Şirkin qururu rüsvay və xar oldu. Yalanın coşqun dalğaları sakitləşdi. Müharibə atəşi söndü. Fitnə və fəsad dəvəti sakitləşdi. Xalq arasında din təşkil oldu.
Küfr başçıları ilə döyüşün!
Siz, bu cür parlaq keçmişinizlə haqq aydınlaşan zaman hara gedirsiniz? Haqq bəyan və elan olandan sonra onu harada gizlətdiniz? Niyə yenə keçmişinizə qayıdıb iman gətirəndən sonra müşrik oldunuz? Bu qədər şücaətinizlə, peyman bağlayandan sonra öz andlarını pozanlardan və sizin dininizə tənə vuranlardan qorxdunuz.
Küfr başçıları ilə döyüşün! Onlar öz andlarına əməl etmirlər. Ola bilsin ki, (sizin döyüşünüzlə)onlar öz işlərindən əl çəkərlər.
Öz andlarına əməl etməyib, Peyğəmbəri xaric etmək qəsdi olanlar ilə mübarizə etməyəcəksinizmi? Halbuki ilk dəfə onlar döyüşə başladılar. Onlardan qorxursunuzmu? Əgər möminsinizsə, Allahdan qorxmaq daha layiqlidir.
Mənbə: "Fatimə Zəhra (s.ə) xütbəsi" kitabı