Şəhər merinin yüksək rütbəli işçilərindən biri deyirdi:
Müəyyən səbəblərə görə məni işdən çıxardılar. Şeyx Həsənəlinin yanına gedib dərdimi söylədim. Dedi: Namazlarını vaxtında qıl, qırx gün sonra işlərin düzələcək.
Bir ay keçdi xəbər çıxmadı. Təzədən şeyxin yanına getdim. Buyurdu:
Dedim ki, qırx gün!
Nə qədər fikirləşsəm də ümid yeri görmədim. Qırxıncı gün küçənin kənarında çayxanaların birində oturmuşdum. Məşhədin keçmiş meri Məhəmmədəli Rövşən faytonla həmin küçədən keçirdi. Yanımdan keçəndə ayağa qalxıb salam verdim. Faytonu saxlatdırıb soruşdu: Burda niyə oturmusan? Məgər işin-gücün yoxdur? Əhvalatı danışdım.
Dedi:
Gəl mənimlə... Onunla bərabər faytona oturub icra hakimiyyətinə getdik. O saat əmr etdi, mənə qarşı olan ittihamı geri götürdülər. Təzədən məni iş başına qaytardı. Qırxıncı günün düz günorta çağı − şeyxin dediyi vaxt − məni yenidən işə bərpa etdilər.
«Düzgün gəlmir!»
... Həmçinin cənab Tac nəql edirdi:
Bir gün minbərdə bir məsələ ilə əlaqədar şeyx Həsənəli İsfəhaninin kəramətlərindən danışırdım. Minbərdən aşağı enəndə bir nəfər mənə yaxınlaşdı və dedi:
Siz şeyx Həsənəlini heç görmüşdünüzmü? Dedim:
Xeyr. Dedi:
Mən onun görüşünə getmişdim və onunla olan görüşdən bir xatirəm var.
Bir neçə nəfər dostlarımla birlikdə Məşhədə ziyarətə getmişdik. Məşhəddə olarkən dostlarım dedilər ki, şeyx Həsənəlini ziyarət etmək və bəzi həcətlərimizi söyləmək üçün Noxudəki kəndinə getməyi planlaşdırmışıq. Məni də dəvət etdilər ki, gəl sən də bizimlə gedək.
Mən dedim:
Həzrət imam Rizanın (ə) ziyarətinə gələn adamın ondan qeyrisinə üz tutmağı düzgün deyil. Mən getməkdən boyun qaçırdım. Onlar israr edib dedilər:
Eybi yoxdur, siz bizimlə gəlin, amma şeyxdən bir şey istəməyin. Mən də qəbul edib onlarla getdim.
Şeyx Həsənəlinin qəbulunda olanda dostlarım öz hacətlərini deyib cavabını aldılar.
Mən bir kənarda dayanıb baxırdım. Bu vaxt şeyx məni çağırıb astaca qulağıma dedi:
Kim deyir ki, şeyxin görüşünə getmək Həzrət Rizanın (ə) ziyarəti ilə düzgün gəlmir?!
Mənbə: "Alimlərin kəramətləri haqqında maraqlı əhvalatlar" kitabı