İmamın zəban halı
Sal yola anan Bətulə qardaşın qonaqdı, Zeynəb,
Səbr elə qəmi-fəraqə, eşq bu sayaqdı Zeynəb².
Başının bacı, bəlası yetməyib hələ tamamə,
Sən özün də bir Hüseyn, sən ver bu nehzətə idamə,
Hazır ol ki, qəm qatarın Kufədən çəkəllər Şamə,
Şam yolları bilirsən Kufədən uzaqdı Zeynəb².
Bu Səkinəni bilirsən çox sevirdim əvvəlindən,
Ağladıb məni yol üstə doymadım şirin dilindən,
Xəstə bülbülü çəməndə ayrı saldılar elindən,
Bir zaman sənə Səkinə Şamidə yavərdi, Zeynəb.
Adət eyləyib mən ilə hər gecə bu qız yatardı,
Qolların salardı möhkəm boynuma, yuxu tutardı,
Sübh mən üzün öpərdim nazilə gözün açardı,
Öyrəşib mənə üç ildi neyləsin, uşaqdı,Zeynəb.
Öldü qardaşın bu çöldə qəlbimə fəraqı oxdu,
Əl tutan gedib əlimdən başımın bəlası çoxdu,
Əkbərim cavan ölübdür qalmağın da həzzi yoxdur,
Bir se şöbə ox bu çöldə gözlürəm haçandı, Zeynəb.
Möcüzi-imamətilə Zeynəbə təkan veribdi,
Qəlbinə əlin ki, qoydu nimə cana can veribdi,
Zeynəbin açıldı nitqi eşqidən bəyan veribdi,
Olma nagiran Hüseynim, nehzətə dayaqdı Zeynəb.