Əbülfəzl ağa (ə) o sudan içsəydi...

Yəqin çoxları bu sualı vermək istəyib. Hələ tarixdə elə insanlar da olub ki, deyiblər, gərək Ağa (ə) o suyu içəydi. Çünki, əgər içsəydi, qüvvəsi yerinə gələrdi, ürəyinə, biləyinə güc gələrdi, bununla da neçə-neçə zalımın başını bədənindən ayırardı. O, özünə gəlsəydi, qüvvəsini bərpa etsəydi, bəlkə çoxları şəhid olmazdı... Belə deyirlər...

Sözün düzlüyü və ya səhvliyi ilə işimiz yox...

Amma görəsən, həqiqətən də Ağa (ə) o sudan içsəydi, nə olardı?

Bəndəni həmişə bu sual narahat edir...

Bu sual həmişə bir vücudi təlatüm yaradır məndə...

Həmişə sual verirəm öz-özümə, Ağa (ə) o sudan içsəydi, nə olardı?

Əgər Ağa (ə) o sudan içsəydi, Aşuranın həqiqi mahiyyəti dəyişilərdi! Aşuranın nə üçünlüyü, niyəliyi dəyişilərdi. Aşuranın mahiyyəti – elə həmin sudadır. Daha doğrusu, həmin sudan iradəvi imtinadadır...

Əgər, o suyu içsəydi, nəinki həmin anın, hətta bütün zamanların, məkanların gedişatı dəyişilərdi. Yəni formaca hər şey eyni qala bilərdi, amma məzmunca dəyişilməyə məhkum idi! Tarix – həmin tarix olacaqdı, məkan yenə də Kərbəla, 72 nəfər də günahsız insan, zalımın zülmünün qurbanına çevrilib, müharibədə qəhrəmancasına həlak olacaqdılar. Tarixə də düşəcəkdilər...

Amma, onlar belə etmədilər...

Onların müharibəsi adi müharibə deyildi ki, bu cür vuruşsunlar...

Onlar eşqdə inqilab elədilər!

Onlar bütün zamanlara, bütün məkanlara göstərdilər ki, eşq necə olur...

Özünə aşıq deyənləri heyrətə gətirəcək bir eşq inqilabı elədilər...

Eşqi yerdən göyə qaldırdılar...

Eşqi ürəylərdən çıxardıb, altı aylıq körpənin qanı ilə bərabər göylərə qaldırdılar...

Artıq, eşqin əyninə biçilmiş dar donları, libasları, qəfəsləri çıxardıb, azadlığa buraxdılar...

Eşqi olduğu kimi yaşadılar...

Eşqin hər anını gözəl yaşadılar... Heç bir halını fövtə vermədilər...

Həmçinin həya anını da...

“Həya” – İlahi eşqin olmazsa – olmazıdır! “Həya”sız – nə bir eşq olar, nə də hər hansı bir eşqin təzahürü...

Bəli, Əbülfəzl Ağa (ə) da o an İmam Hüseynin (ə) balaları susuz olduğu üçün Allahdan həya etdi və o suyu içmədi...

Və bu “Həya” onu Ağa (ə) etdi! Və o bir qurtumu içməmək, onu Əbülfəzl (ə) etdi.

Və o bir qurtum suyu içməmək onu “Hacətlər qapısı” etdi!

Tarixdə Abbaslar çoxdur, Fəzllərin ataları çoxdur... Amma o, bir nəfərdir! Ondan ikincisi yoxdur!

O, Həyanın özüdür... Həyanın nə demək olduğunu tarixdə qanı ilə yazan aşiqdir...

O, niyə su içmədi sualı İlahi eşq ilə ziddir...

Əgər o suyu içsəydi, günah edərdimi? Xeyr, çünki, bir halda ki, özü yanırdı susuzluqdan...

Amma əsil eşqdə belə hal olmur...

Əsil eşqdə aşiqin özü olmur...

Əsl eşqdə yalnız O olur...

Bir də Onun müqabilində həya olur...

Aşura – əsil eşqin təcəllisi idi və heç bir anı həyadan qeyri olmadı...

Mənbə: Deyerler.org