Əlidən (ə) necə beyət alındı?

İslam tarixinin bu hissəsi ən kədərli və ən acı hissələrdəndir ki, düşünən və agah şəxslərin qəlbini şiddətlə dərdə salıb yandırır. Tarixin bu hissəsi sünnü alimlərinin kitablarında çox qısa və yığcam, şiə alimlərinin tarixində isə çox geniş şəkildə yazılmışdır. Əziz oxuculardan bəziləri vəhy evinə edilən təcavüzü sünnü tarixçilərinin və hədisçilərinin öz dilindən eşitmək istəyə bilərlər. Buna görə də, bu hissəni onların öz mənbələrinə istinad edərək yazırıq ki, şəkk edənlər və çətin inanan şəxslər bu acı hadisəyə inansınlar. Burada məşhur sünnü tarixçisi ibni Qüteybənin "Əl-imamətu vəs-siyasət" kitabında yazdığının tərcüməsini nəql edirik. (Sonralar bunu təhlil edib araşdıracağıq.) Sünnü tarixçiləri bu fikirdədirlər ki, hələ Səqifə beyətindən çox keçməmiş xilafət aparatı qərara aldı ki, Əli (ə)-dan, Abbasdan, Zübeyrdən və Bəni-Haşimdən olan digər şəxslərdən Əbu Bəkrin xilafəti üçün beyət alsın və nəticədə, onun xilafəti birlik rəmzi olsun, hər cür müxalifət və maneə xilafət yolu üstündən götürülsün. Səqifə hadisəsindən sonra Bəni-Haşim qəbiləsi, eləcə də mühacirlərdən və Əli (ə)-ın dostlarından bir dəstə etiraz əlaməti olaraq, Fatimə (ə)-ın evində yığışıb oturmuşdular. Onların Peyğəmbər (s) dövründə xüsusi bir ehtirama malik olan Fatimə (ə)-ın evinə yığışmaları xilafət aparatının vəhy evinə yürüş edərək oradakıları zorla məscidə gətirib beyət almaq fikrini həyata keçirməsinə mane olurdu. Amma nəhayət, qüdrət artırmaq hərisliyi öz işini gördü: Vəhy evinin ehtiramı pozuldu. Əbu Bəkr, başda Ömər olmaqla bir qrup adama əmr etdi ki, nəyin bahasına olursa olsun, Fatimə (ə)-ın evinə yığışanları çıxarıb hamısından beyət alsın. O, Üsəyd ibni Həzir, Səlmə ibni Səlamət, Sabit ibni Qeys və Məhəmməd ibni Məsləmənin də olduğu bir qrupla Fatimə (ə)-ın evinə gəldi ki, oradakıları xəlifə ilə beyət etməyə dəvət etsin, əgər imtina etsələr, onları zorla evdən çıxarıb məscidə gətirsinlər. Xəlifənin məmuru evin qarşısında uca və kobud səslə qışqırıb dedi ki, tez olun, xəlifə ilə beyət etmək üçün evdən çıxın. Amma onun harayının heç bir nəticəsi olmadı və onlar evdən çıxmadılar. Bu vaxt məmur odun gətirilməsini tələb etdi ki, evi yandırıb, sonra isə oradakıların üstünə uçurtsun. Amma məmurun yanındakılardan biri bu işə mane olmaq üçün irəli gəldi və dedi:–Peyğəmbərin qızı Fatimə orada olan bir halda evi hansı cürətlə yandırırsan?!
O, tam soyuqqanlıqla cavab verdi ki, Fatimənin evdə olması bu işə mane ola bilməz!
Bu vaxt Fatimə (ə) qapının dalına gəlib dedi:–Sizin kimi pis bir mövqedə dayanan bir cəmiyyət tanımıram! Siz Rəsulullah (s)-in cənazəsini bizim aramızda qoyub özbaşına xilafət barəsində qərar qəbul etdiniz. Nə üçün öz hakimiyyətinizi zorla bizə qəbul etdirir və bizim haqqımız olan xilafəti özümüzə qaytarmırsınız?!
Ibni Qüteybə yazır: Bu vaxt xəlifənin məmuru oradakıları çıxarmaq fikrindən döndü və xəlifənin yanına gəlib hadisəni xəbər verdi. Xəlifə bilirdi ki, o evdə yığışıb oturan mühacir və Bəni-Haşimin görkəmli şəxsiyyətlərinin müxalifətçiliyi ilə onun hökumətinin əsasları möhkəmlənə bilməz. Bu dəfə öz qulamı Qonfuza əmr etdi ki, gedib Əli (ə)-ı məscidə gətirsin. O da qapının dalına gəlib Əli (ə)-ı çağırdı və dedi:–Allah Rəsulunun xəlifəsinin əmrinə görə məscidə gəlin!
Imam (ə) bu sözü eşitdikdə dedi:–Nə tez Allahın Rəsuluna iftira yaxırsan?! Peyğəmbər (s) nə vaxt onu özünə canişin təyin etdi ki, o da Allah Rəsulunun xəlifəsi olsun?!
Qulam ümidsiz halda qayıdıb eşitdiklərini xəlifəyə xəbər verdi. Evə yığışanların xilafət aparatının ardıcıl dəvətləri qarşısında göstərdikləri müqavimət xəlifəni bərk hiddətləndirdi. Nəhayət Ömər ikinci dəfə bir dəstə adamla Fatimə (ə)-ın evinə gəldi. Fatimə (ə) mühacirlərin səsini eşitdikdə qapının arxasında uca səslə nalə edib dedi:–"Atacan, ey Allahın Peyğəmbəri! Gör səndən sonra Xəttabın və Əbu Qühafənin oğlu tərəfindən necə əzab-əziyyətlərlə qarşılaşdıq!"
Hələ də atasının matəmində olan Fatimə (ə)-ın ah-naləsi elə ürəkyandıran idi ki, hətta Ömərlə birlikdə gələnlərdən bəziləri Zəhra (ə)-ın evinə hücum əmrini yerinə yetirməkdən imtina edərək ağlar halda qayıtdılar. Amma Bəni-Haşimdən və Əli (ə)-dan beyət almaq üçün israr edən Ömər bir neçə nəfərlə o həzrəti zorla evdən dartıb çölə çıxardılar, məscidə gətirib israr etdilər ki, hökmən Əbu Bəkrlə beyət etməlisən. Imam (ə) buyurdu:–Əgər beyət etməsəm nə olacaq?
Dedilər:–Öldürüləcəksən!
Əli (ə) dedi:–Allahın bəndəsini və Rəsuli-Əkrəm (s)-in qardaşını nə cürətlə öldürəcəksiniz?!
Əli (ə)-ın xilafət aparatı qarşısında göstərdiyi kəskin müqavimət nəticəsində ondan əl çəkdilər. İmam (ə) fürsətdən istifadə edərək, Peyğəmbər (s)-in qəbrinə yaxınlaşdı və zülmdən şikayətlənərək Harunun Musa (ə)-a dediyi cümləni dilinə gətirib dedi:–"Qardaş, səndən sonra bu qövm məni gücsüz saydı və az qalırdı ki, məni öldürsünlər."("Əraf" surəsi, ayə:150 )

Kitabın adı: Vilayət günəşi (birinci cild)

Müəllif: Ayətullah Cəfər Sübhani