Ey aciz ürəyim, apar məni...

Ey aciz ürəyim, apar məni Aşiqlərin məkanına.

Ey ayaqlarım,  nə olar məni Ağama tərəf aparın.

Əgər aparmayacaqsa bu ayaqlarım, buraxsınlar məni.

Ey Mövlacan, sənə tərəf gəlməyəcəklərsə, bu aciz ayaqları neyləsin bu aşiqin?!

Ruhum, məni Eşqinə gətirməyəcəksə, niyə hələ də məndədir bu bədən?!

Bu aciz və bir kəpənək kimi olan bu ürəyim.

Sənə uçmayacaqsa bu qısa ömrümdə.

24 saat deyil də, bir saniyə belə yaşamasın bu bədəndə.

Ey quşlar, eşidin fəryadımı. Məni də alın qanadınıza, uçurun Aşiqlərin yurduna.

Raziyam! İsti qumlarda Zeynəb (s.ə) kimi getmək istəyir ayaqlarım.

Zeynəb (s.ə) anam ürəyindəki atəşindən hiss edərdimi ayağını yandıran isti qumları?

Onun ən böyük atəşi düz ürəyində yanmaqdaydı.

Eşidin səsimi! Ey Aşiq karvanı! Məni də qurtuluş karvanına mindirin.

Zeynəb (s.ə) kimi getsin ayaqlarım isti yollarda.

Həsrətim olsun, Rüqəyyə kimi eşqinə həsrətindən parçalansın ürəyim.

Su verməyin mənə, parçalansın dodaqlarım Zeynəbin ürəyi kimi.

Axsın dodaqlarımdan  qan, axsın Hüseyn kimi qanım.

Hüseynim susuzdur... Necə qəbul etsin bədənim o sərin suyu?!

Ağam Hüseynim demişdi “Nə zaman soyuq su içsəniz, məni xatirlayın” deyə

Ey Ağacan,  o hədisindən sonra su mənə sərinlik deyil, atəş oldu ürəyimə.

Harada bir məzlum görsəniz mənim məzlumluğuma ağlayın demişdin.

Yaxşı, Ağacan, sənsiz qalan bu ürəyin məzlumluğuna kim ağlasın?

Sən də sevdiklərini buraxma, acısı vardı Şəhidlər şahı Hüseyn.

De, Mövlacan, sənsiz keçən hər günəmi yanım, yoxsa Eşq məknından uzaq olmağamı?

Zeynəbin (s.ə) hansı çadırlara qaçacağınıı bilməməsinəmi yansın bu ürəyimiz?

Yoxsa Rüqəyyənin həsrətindən yanan ürəyinəmi?

Yetim qalan uşaqlaramı ağlayıb fəryad etsin gözlərimiz,

Yoxsa su yanında şəhid olan ələmdarınamı qan ağlasın ürəyimiz?

Uşaq ikən ölən Abdullahamı matəm tutum,

Yoxsa başından amansızca bir qılınc vurulan Qasımamı?

Peyğəmbərimizin (s) bənzəri Əkbərin yezid ordusu tərəfindən param-parça edilən nur bədəninəmi yanım,

Yoxsa Şəhidlər Sərvərinin başsız bədənini görən Əliəsğər anası Rübaba?

Bu ürək hansı acıyı daşısın, söylə,  Mövlacan, bir ürəyimiz var.

O da sənin məzlumiyyətinə yas tutdu biz də sənə  həsrətinlə yandıq.

Söylədim quşlara: aparın məni Hüseyncanıma, mən də qatılım Eşq yolculuğuna.