Qərizələrin düzgün tərbiyəsi

Din qərizəsini uşaqlarda körpə yaşlardan tərbiyələndirməyin lazımlığı ilə eyni zamanda bu iş qeyri-İslami qaydalarla olmamalıdır. Məsələn, on yaşlı zəif uşağı yayın 30 dərəcə istilikdə oruc tutmağa vadar etməməliyik. Bu, din qərizəsinin inkişaf yolu deyildir. Uşağı təşviq, rəğbət və məhəbbətlə tərbiyə etmək lazımdır ki, onun qərizələri bu əsasda tərəqqi edib, hidayət olunsun. Bu iş üçün uşaqlar arasında adət olan bir neçə saatlıq oruc tutmaqdan istifadə etmək daha faydalı və münasibdir. Belə oruc tutmaqla uşaqları bu böyük ibadətə təşviq edib, onların məzhəbi qərizəsini düzgün yola yönəldə bilərik.
Həmçinin, uşaqların şəxsiyyətinə ehtiram göstərib onlara hədiyyə almaq vasitəsi ilə hissiyyatlarını rahatlıqla tənzim və hidayət edə bilərik. Məsələn, əgər uşağınız başqasının arxasınca söz danışsa onu danlamayın, əksinə nəvazişlə rəftar etməklə onu bu işdən çəkindirmək lazımdır ki, qeybət əhli olmasın.

Tərbiyıdə məhəbbət

“Ey bizim Rəsulumuz, Loğmanın oğluna nəsihət və moizə etdiyi vaxtı xatırla ki, dedi: Ey əziz oğlum, heç vaxt Allaha şərik qərar vermə ki, şirk çox böyük zülmdür.”
Bə`zi alimlərin nəzəri budur ki, “ona mo`izə edərkən” qeydinin şərif ayədə gəlməsi bunu göstərir ki, Loğman məhəbbət və mehribanlıqla moizə etmək məqamındadır.
Beləliklə, bu qərizələrin hər birinin yaranıb aşkara çıxdığı zamanlarda düzgün hidayət etmək mümkün olarsa, övladlarımız müsəlman olub cəmiyyətə xeyir verən olacaqlar. Əks halda isə ya inadkar, ya ürəyi kinli, ya təkəbbürlü, ya da zalım olacaqlar. Onların pis tərbiyə olunmasında özümüz müqəssirik, çünki, pis tərbiyə nəticəsində öz övladlarımızı bədbəxtliyə, dünya və axirətdə isə ziyankarlığa çəkmişik.

Yezidin oğlunda tərbiyənin tə'siri

Bilirsiniz ki, məl`un Yezid üç il hakimiyyətdə oldu. Birinci il Həzrət Seyyidiş-Şühəda İmam Hüseyni (əleyhissalam) şəhid etdi, ikinci il müqəddəs Mədinə şəhərinin əhalisini kütləvi surətdə qətlə yetirdi, o qədər adam öldürdü ki, küçələrdə qan su yerinə axdı, hökumətinin axırıncı ilində isə Allah Evini–müsəlmanların qibləsi, müqəddəs Kə`bəni yandırdı.
Yezid Cəhənnəmə vasil olandan sonra nadanlar onun oğlunun başını tovlayaraq “sən atanın canişini olmalısan”-dedilər. O da qəbul etdi. Sonra məscidə getdi. Bütün camaat məscidə yığılmışdı. Çox böyük bir mərasim idi. O məscidə daxil oldu, minbərə çıxıb, oturdu. Camaat müsəlmanların təzə xəlifəsinin xütbə və söhbətinə qulaq asmaq intizarında idilər. O minbərin üstündə Allaha həmd və şükür edəndən sonra dedi: “Ey camaat, biz siziy, siz də bizim vasitəmizlə imtahan olunduq. Babam Müaviyə ibni əbu-Süfyan xəlifəlik üstündə elə bir şəxslə vuruşdu ki, Allah peyğəmbəri ilə qohumluqda ondan ləyaqətli və İslamda isə ondan daha layiqli idi. O, (həzrət Əliyyibni Əbutalib) müsəlmanların həqiqi rəhbəri, İslama ilk iman gətirib müsəlmanlığı qəbul edən şəxs, Peyğəmbərin (səlləllahu əleyhi və alih) əmisi oğlu, eləcə də Xatəmül-ənbiyanın nəvələrinin atası idi. Atam Yeziddən heç bir xeyir gözlənilmədiyi bir halda hökuməti öhdəsinə götürüb, nəfsi çəkən işləri gördü. Günahlarına haqq qazandırmağa başlayıb, onları yaxşı cilvələndirdi. Bu zaman Yezidin oğlu, Müaviyə ağlamağa başladı və dedi: Bizim üçün xoşagəlməz və narahatedici məsələ budur ki, hamımız Yezidin ömrünün rüsvayçılıqla sona çatmasını bilirik. Belə ki, o Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alih) övladını qətlə yetiri, Allahın haram buyurduğu işlərə qurşandı, hörməti aradan aparıb Kə`bəni yandırdı. Mən sizin işlərinizi boynuma götürüb, sizin məs`uliyyətlərinizə dözə bilmərəm. İndi özünüz öz xəlifəliyinizlə nə edirsiz edin. Hazırda, həqiqi İmam Əliyyibnil-Hüseyn, (İmam Səccad) Mədinədədir. Bu sözü eşitcək anası məclisin ortasından durub e`tiraz etməyə başladı və dedi: “Ey kaş bir qətrə qan olaydın və dünyaya gəlməyəydin ki, səni bu cür görməyəydim.” O da cavabında dedi: “Bəli ana! Düz deyirsən, kaş bir qətrə qan olub, dünyaya gəlməyədim ki, Yezid kimi bir atanın oğlu olmuşam”.
Sonra minbərdən aşağı düşüb bir kənara çəkildi. Bir evə çəkilib orada yaşadı və o qədər qüssə çəkdi ki, axırda 23 yaşında öldü.

Kitabın adı: Ailə səadətinə necə nail olaq?
Müəllif: Ayətullah Hüseyn Məzahiri