Şam yolunun əhvalatı

Ey bəşər qəlbini saf eylə müsəlmansan əgər

Getmə şeytan yoluna tabeyi Qür’ansan əgər

Qoyma böhranda qala aciz-o-dərmandələri

Bəzl-o-infaq elə insanlara, insansan əgər

Olma razı balasından ola şərməndə fəqir

Dərdinə çarə elə baniyi ehsansan əgər

Qapını bağlama, Allah qapını bağlamasın

Rəhm elə, şiyeyi ğəmxari yətimansan əgər

Səngidil olma bu əndazə bir az rəhmidil ol

Yoxsulu al nəzərə, bəndeyi Sübhansan əgər

Get fəqirin evinə qoyma o gəlsin qapına

Qoyma sındırsın özün, sahibi vicdansan əgər

Bir günün vardı qabaqda, əli boş getməlisən

Olma məğrur tamam aləmə sültansan əgər

Fəqr bir atəşi suzandi, cəhənnəm misli

Rişəkün eylə onu talibi rizvansan əgər

Hərə bir dərdə giriftaridi bu dünyadə

Dərdin artırma, dəva dərdüvə xahansan əgər

Çörəyi doğrama gündə füqəranın qanına

Bu qədər zülm eləmə sahibi imansan əgər

Çox uşaq var qara köynək ala bilmir özünə

Tut əlin nokəri-sültani-şəhidansan əgər

Qara bir köynəyi olsa qoşular dəstələrə

Fürsətin var hələ ğəm çəkmə, pəşimansan əgər

İstəyirəm indi təvəssül eliyəm, ağlaşağın

Sən də göz yaşı tök, didəsi giryansan əgər

Qara köynək yadıma saldı Rüqəyyə xanımı

Şam yollarına bax vaqifi cəryansan əgər

Karivan gördü gedib, baxdı bir az sağ-soluna

Əli qoynundə gözün tikdi Dəməşqin yoluna

Belə fikr eylədi röyadədi, ahuyi Hicaz

O xəyal ilə qara gözlərini ovdu bir az

Oyanıb gördü yatan bəxtidi, əyləşdi yerə

Əllərin başdan ucaldıb dedi: ey Bəndə Nəvaz

Səni verrəm qəsəm əllərdə ölən Zəhraya

O xanım ki, qıla bilmirdi ayaq üstə nəmaz

And verrəm babamın sinəsinin ox yerinə

O şəhanşəh ki, məqtəldə edib raz-o-niyaz

And verrəm əmim Əbbasin uzun qollarına

Demirəm eylə məni Yəsribə getməkdə mücaz

Harda olsa bibimi tez yetir Allah, ölürəm

Bağiban olmasa heç güldə təravət olmaz

Deyiləm özgə, Xüdaya, mən Hüseynin qızıyam

Heç şəhidin qızı mən tək belə başsız qalmaz

Dəftərin olsa əgər yazmağa bikəslər adın

Babamın adınin altında mənim adımı yaz

Kaş bilirdim ki, bibim Zeynəbə mən neyləmişəm

Məni agah elə, ey Bais Peydayişi Raz

Qucağından məni əmməm yerə heç qoymaz idi

Razı olmazdı edəm didəsi tər suz-o-güdaz

Dilim-ağzım qurusun bəlkə bibim Zeynəb ölüb

Ölsə Səccadə denən, öldü bacın qəbrini qaz

Söz verrəm bibimin daməninə çatsa əlim

Bir də Şamata kimi eyləmərəm heç kəsə naz

Taziyanə mənə öyrətdi yətim naz eləməz

Eyləsə nazinə heç kimsə xəridar olmaz

Hər kəsin mən kimi ölsə atası əllərdə

Olacaq ğüssələri çox vəli xoş günləri az

Əlqərəz: ağladı əzbəs Əli Əkbər bacısı

Görməyə Fatiməni aldı biyabanda cəvaz

Gördü bir orəti Zeynəb kimi qəddi bükülüb

Ağarıb saçları güya başına kül tökülüb

Qüvvəti qəlb tapıb Fatimənin tərlanı

Tökdi göz yaşını gül surətinə müjqani

Dedi kimsən bu biyabanda ey biganə

Gecənin vəqti gəzirsən niyə bu səhranı

Olmiyə sən də mən kimi qardaşın ölüb

Qardaşın ölsə çətin dərdidi yox dərmanı

Nədir illət de görüm qarə salıbsan başüvə

Dağılar ğəmlərün izhar eləsən cəryanı

Nəfəsindən bu biyabanə dolub buyi behişt

Por məhəbbət baxışın məst eləyir insanı

Bu cavanlıqda nədən saçların aya ağarıb

Hansı ğəm xəm eləyibdir bu qəddi rənanı

Danışardı nənəsindən bizə Yəsribdə babam

Tanıyaq bəlkə nənəm Fatimeyi Zəhranı

Mu be mu hər nə buyurmuşdu qalıb yadımda

Çəkmişəm sinəmə vəchil-həsən cananı

İstərəm ərz eliyəm düz nənəmə oxşursan

Məni əfv eylə xanım olsa əgər imkanı

Bir sualım vəli var sınmasa qəlbin məndən

Yuxusuz gözlərim olsun gözlərüvin qurbani

Kim vurub surətinə sili, dolub qan gözünə

Əli sınsın vuranın, heç yox imiş vicdanı

Nənəmin də belə deylər gözünə ləkkə düşüb

Olmadı mən də görüm mahi cəhan aranı

Qismət olsa yetişəm məhzərinə rö’yadə

Gözlərimdən tökərəm daməninə dəryanı

Göyərən surətini versə icazə öpərəm

Deyərəm çatdı mənə Fatimənin ehsanı

Söz yetişcək bu yerə qalmadı Zəhrada dəvam

Çəkdi ağuşinə yorğun balani eyliyə ram

Dedi: day ağlama ey bəxti, güni qarə qızım

Əlini qoynuna qoyma ürəyi yarə qızım

Toz qonub zülfünə ayineyi iqbalım tək

Bağiban olmasa xüsranidi gülzarə qızım

Şanəsiz tellərinə çarəsiz əmmən qurban

Qolları bağlıdı yoxsa eliyər çarə qızım

Niyə biganə misalındə baxırsan üzümə

Surətindən telini rədd elə məhparə qızım

Yaxşı bax öz nənənə, oğlu ölən Fatiməyəm

Gəzirəm çölləri sizdən sarı avarə qızım

Xəbər aldın gözümün ləkkəsinin cərəyanın

Agah ol indi bu cəryani əsfibarə qızım

Bir günü kuçeyi Yəsribdə Həsən yanımda

Sani kəsdi yolumu baxmadı Dadarə qızım

Bimürüvvət mənə bir siliyi möhkəm vurdu

Çıxdı düşdü qulağımdan yerə guşvarə qızım

Oxşayırsan mənə fikr etmə fəqət simadan

Sərgüzəştin də mütabiqdi bu naçarə qızım

Mənə də sili dəyibdi sənə də sili dəyib

İkimiz də gəzirik çölləri avarə qızım

Qapıma vurdular od, yandı sənin də ətəyin

Yarı oxşatdı fələk, dil yaralı yarə qızım

Hər ğəmim bir yana, amma bu ğəmim bir tərəfə

Yanaram həşrə kimi bu ğəmə həmvarə qızım

Nə anan, Heydəri-Kərrarə dedi sili sözün

Nə sənin çatdı əlin qolsuz ələmdarə qızım

Fərqimiz olsa vəli yaxşıdı bir mətləbdə

O da vabəstədi iqbali səzavarə qızım

Mənim ömrüm az olub, kaş, səninki çox ola

Salmaya əmmələrin başlarına qarə qızım

Yazdı bu şeri Fatiməyə "Ğəffari"

Eyləyə bəlkə onu beyti Xüda zəvvari.