Xanım Zeynəb (s.ə):
Dur sənə qurban gedürəm Rüqəyyə
Gör nə pərişan gedürəm Rüqəyyə
Dur bala əmmün qolunu açıblar
Həm sağımı,həm solumu açıblar
Kərbubəlanin yolunu açıblar.
Əkbərə mehman gedürəm Rüqəyyə
Xanım Rüqəyyə (s.ə):
Əmmə solubdu çəmənim gedün siz
Oldu xərabə vətənim gedün siz
Əmmə bulud tək bilirəm dolarsan
Göz yaşuvu lalə təki bularsan
Kərbubəlanin yolunu sularsan
Xanım Zeynəb (s.ə):
Dur özüm allam o gözün qadasın
Əldə qalıb o,qarət olan əsasın
Mən kimə soqat aparım libasuy
Didəsi giryan gedürəm Rüqəyyə
Xanım Rüqəyyə (s.ə):
Səndən ayırdı məni bu zəmanə
Məndən ötrü gəlmə belə fəğanə
Saxla qara köynəyimi nişanə
Torpağ olub pirəhənim gedün siz
Xanım Zeynəb (s.ə):
Gün ki, batar roşən olar çırağlar
Kim səni bu qürbətdə gəlib sorağlar
Qəbrüvün üstə oturub kim ağlar
Mənki yanundan gedürəm Rüqəyyə
Xanım Rüqəyyə (s.ə):
Əmmə sən Allah üzüvün tozun sil
Tozludu qəbrim daşı dur üzün sil
Ağlama qurbanun olum gözüy sil
Day yumulub didəhənim gedün siz
Xanım Zeynəb (s.ə):
Geddün özün qaldı adın dilimdə
Yoxdu xərabeyi təra dilimdə
Xırdaca quşvarə qalıb əlimdə
Qəbrüvə qurban gedürəm Rüqəyyə
Vay məni gözdən niyə bəs atıbsan
Xuni dili göz yaşuva qatıbsan
Qəbridə yorğun yaralı yatıbsan
Mən vəli nalan gedürəm Rüqəyyə