Şiələrin müqtədası

Hüseyndir Xaliqi əzəm fədası,

Hüseyndir dine-İslamın bəqası,

Hüseyndir aləmin zibo-səfası,

Hüseyndir şiəyanın müqtədası,

Hüseyndir ənbiyanın dilrübası.

Gözəldir çöhrəi-izəd nüması,

Cəmi kainatın rəhnüması,

Atasi Mürtəza şiri-Xudadı,

Anası Fatimə xəyrun-nisadı,

İki dünyanın olmuş pişvası.

O dəm ki, məqtələ sultan yıxıldı,

Gəlib səs höccəte-Rəhman yıxıldı,

Sütune-xanei-iman yıxıldı,

Səfa öldü, yerə irfan yıxıldı,

Olar həşrə kimi bərpa əzası.

Sərasər cismi olmuşdu qızıl qan,

Baxıb səmte-səmayə şahe-xuban,

Dedi sən şahid ol, ey həyyi-sübhan,

Hüseyn eliyib vəfayi-əhdo-peyman,

Minayi-eşq olubdur Kərbəlası.

İlahi üzmüşəm əl Əkbərimdən,

Ləb ətşan şirxarə Əsğərimdən,

Bəlalı itrətimdən yavərimdən,

Nənəm Zəhraya bənzər xahərimdən,

Mənə minnətdi eşqin hər bəlasə.

Sənin eşqində sərməstəm Xudaya,

Tərəktul-xəlqə turrən fi həvaka,

Və əytəmtul əyalə kulli əraka,

Və ləv qəttətəni fil-həbbi irba

Ola qanilə möhkəm din binası.

Qərəz ərşe-Xuda qudalə düşdü,

Rüxe-zibaya qandan halə düşdü,

Yaralı Kəbəyi-amalə düşdü,

Dilim gəlmir deyim nə halə düşdü,

Çıxıb əndazədən xəncər yarası.

Axardı yarəsindən qan sərasər,

Duranmazdı ayaq üstə o sərvər,

Gəlibdi naləyə yeksər mələkər,

Boyandı qanına Zəhra balası.