Həzrət Əmirəl-möminin Əli (ə)-ın şəhadəti
Verilər bu xəbəri nisbət Ümmü-Gülsumə
Mənə qonaq idi Şiri-Xuda, Şəhi-əbrar
Dürüst etdim iki qursu co, bir az da nəmək
Əlavə bir kasa süd gətirdim eyləsin iftar
Atan Əlini, dedi, görmüsən qızım ta hal
İki xüruşt yeyə bir yerdə ey həmidə şüar
Birin götür buların! İstədim duzu götürəm
Dedi bu kaseyi-şiri götür qızım, zinhar
Əli ləziz təamı nə növ meyl eləsin?
Hesabını çəkəcək Kirdigar yövmi-şümar!
Qərəz, İmam iki lüqmə təam meyl elədi
Namaz başladı rüknü-səlati-Maliki-Barr
Qılıb namaz gəhi səhni xaliyə çıxdı
Nücumə eylədi gəh çeşmi həsrətilə nəzar
Baxıb göyə dedi: Səddəqtə ya RəsulAllah!
Nişan verir ölüm asarı sabitü-səyyar
Dedim: baba, niyə vəhşətdəsən, nə var bu gecə?
Çox iztirabdasan, qıl qəmin mənə iş”ar
Buyurdu: Bu gecəni Müstəfa veribdi xəbər,
Tülui-sübhidə var çox mühüm bir xəbər
Deyib bunu yenə ibadətə oldu məşğul
O qədər ibadət edib sübhə qaldı bir miqdar
Durub ayağa eylədi atam vüzui-təcdid
Xiyal edibdi gedə məscidə şəhi-əbrar
O dəm kəmər qapı qüllabəsində bənd oldu
Açıldı bəndi-kəmər, çəkdi ahi-atəşbar
Kəmali-vəhşət ilə şahi-din kəmərbəndi
Götürdü, bağladı, la hövl eylədi təkrar
Buyurdu: bağla Əli, ölməyə belin möhkəm
Fəraq başa yetibdi, yaxındı vəsli-nigar
Var idi bir neçə mürğabi səhni-xanədə
Onlar da daməni-mövlayə vəsl edib minqar
Zəbani-hal ilə guya deyirdilər: getmə
Olubdu qətlivə amadə düşməni xunxar
Əlini Kufədə qoy, Kərbəladə oğluna bax
Vidayi-şahi-şəhidanın əcəb şadimani var
Çıxıb vəliyyi-Xuda xanidani-izzətdən
Olubdu məscidə miri-ənar, rəhsipar
O gecə məscidi Kufənin qəribə aləmi var
O yerdə cəm idi yeksər mühacirü-ənsar
Biri dua, biri Quran tilavət eyləyirdi
Demə haman gecə yatmışdı bir nəfər dəyyar
Namazi-şəb qılan, Allaha kəşfi-raz eləyən
Nə haldaydı? Ona yoxdu taqəti-qoftar
Çadır qurulmuşdu, etikaf edən vardı
İbadət etməyə məşğul idi təmami-əhrar
Yazırlar qurmuş idi bir çadır da Quttamə
Özünü mötəkifə eyləmişdi ol qəddar
Bunlar bu yanda, Əli qətlinə edib iqdam
O yan tərəfdə Əli dilşikəstə hüzzar
Kəmali-şövq ilə mehrabi-taətə keçdi
Üzün qibləyə döndərdi qiblətül-əxyar
İmam nafileyi-sübhə eyləyəndə şüru
Açıldı babi-səma, götürdü pərdəni Səttar
Göyün mələklərinə əmr edib: yer üstə baxın,
Görün vəliyyim edir can, nə rəğbət ilə nisar!
Əlini cəzbeyi-eşqi-Xuda edibdi məczub
Şikəstə qəlbi olub hübbi-Həqq ilə sərşar
Veribdi xatəmə üç rüknə, rüknü-əsli-salat
Qoyubdu səcdəyə baş, qütbü-nöqteyi-pərgar
Qılıc əlində Muradi kəmin edib nagah,
Xudadan etmədi şərmü-həya, ol kani-nigar
Əbu Turab başını səcdədən götürdü vəli,
Qalaydı səcdədə ey kaş, İmami-əşki-vüqar
O endirir qılıcı, Mürtəza başın götürür
Təsadüf eylədi fərq ilə tiği-kin, naçar
Bölüb əmmaməni, baş parçalandı, qan axdı
Edib başından axan qan mühasinin gülnar
Həvadə başın açıb Cəbrəil səsləndi,
Dedi: hidayətin ərkanı münhədim oldu
Boyandı qanə namaz üstə Heydəri Kərrar
Əflakidən gəlir səs: Şahi-vilayət öldü!
İslamə yetdi sədmə, elmü-ədalət öldü
Yer-göy gəlib nəvayə, ağlarlar Mürtəzayə
İslama yetdi sədmə, dinü-şəriət öldü
Bir kimsə ki, var idi şəxsiyyəti-cəhani
Hər kəlmə həqq sözündə min hikmətü-məani
Mehrabidə töküldü dəsti-sitəmlə qani
Haqqu-həqiqət öldü, ruhi-səadət öldü
Nəhcül-bəlağəsindən məfhum olan həqayiq
Dünya boyu cahanda nahəqqü-həqqi fariq
Fövqi-kəlami-məxluq, duni-kəlami-Xaliq
Din öldü, daniş öldü, nami-fəzilət öldü
Gizlətdi əbri-xunin, simayi-aftabi
Zülmət cahanı tutdu, bağlandı elm babı
Çəkdi turabi-tirə, ağuşə Bu Turabı
Babi-məcaz açıldı, ruhi-həqiqət öldü
An radmərdi-tarix, an rəhbəri-səadət
Bəs ki qəzavətində göstərdi çox ədalət
Ta şiddəti-ədalət tövlid edib ədavət
Öldürdülər Əlini, billah, ədalət öldü
Şəxsiyyətin olsaydı gər xarici vücudi
Şəkli-Əlidə mütləq məri olardı budi
Ərzi-qəriyyə olsun, Rəbbüs-səma dürudi
Orda yatan, ölən gün, cudü-səxavət öldü
Xak ilə zər Əlinin yeksan idi gözündə
Xəlq olmadı nəziri, manəndi yer üzündə
Hər xeyrə əmr edibdi mövcud idi özündə
Tapdı Əli şəhadət, cudü-səxavət öldü
Müstəcmiü-sifati-ziddeyn idi o mövla
Mehrabidə duranda mir”ati-zöhdü-isar
Meydani-rəzmigəhdə şiri-süfufi-iycar
Şir öldü, sövlət öldü, nami-şücaət öldü
Başdan qılıclananda ol radmərdi-aləm
Oldu bu şeş cihatın nəzmü-nizamı bərhəm
Baş verdi sübhü-sadiq, kəşf oldu razi-mübhəm
Azadəgi, fütüvvət, zöhdü-ibadət öldü
Yerdən ucaldı ərşə fəryadi-va-Əliyya!
Bu səsləri eşitdi, Zeynəbi-Sitri-Ülya
Qaldı nə halə bilməm tövzihə yoxdu yara
Səsləndi od üzündə mehrü-ütufət öldü
Ağlar göz ilə gəldi, ərz etdi Müctəbayə
Övza da münqəlibdir, yer-göy gəlib nəvayə
Dur gör nədir bu səslər, nə gəldi Mürtəzayə?
Biz səs gəlir deyirlər: Şahi-vilayət öldü!
Behişt ki, eşidibsən, Əli vilayətidir
Əli ədavəti duzəxdi, besə darül-qərar
Xuda cəhənnəmi xəlq eyləməzdi əhli-zəmin
Göy əhli tək eləsəydi vilayətə iqrar
Xəlaiqin əməlini vəzn edərlər məhşərdə
Əli əməllərə mizandı, faili-muxtar
Biri əgər səqəleynin ibadətin gətirsə
Gedər cəhənnəmə–Əli həqqin eyləsə inkar!
Peyğəmbər ilə müvəhhid qəbul edər tövhidi
Əli məhəbbəti möminlərə olub meyar
Əli əlaməti-imandır, miri-əhli-yəqin
Əlidir ayineyi-Həyyü-Qadirü-Ğəffar
Əli adına zebəs ruhumun əlaqəsi var
Başına dolannam, nə qədər ki ömrüm var
Fəna cahanda Əli 63 il ömr elədi
Bu 63 ili gördü çox əziyyətü-azar
Nə zəhmət ilə əziz ömrünü başa vurdu
Dilimdə yoxdu təvan, edəm təmami-izhar
Keçəndə hicrəti-Tahadən ərbəinə sənə
Əcəl piyaləsini etdi nuş Heydəri Kərrar
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6678
Bu gün: 0
