Balaca qız və atası körpünü keçirlər. Ata biraz narahat olur və qızından onun elini tutmasını istəyir: “Şirin qızım, elimi yaxşı tut ki çayın içinə yıxılmayasan.”

Balaca qız cavab verir: “Yox, ata. Sən mənim əlimi tut.”

Biraz çaşbaş qalmış ata maraqla soruşur: “Fərqi nədi ki?”

“Çox böyük fərq var,” deyə balaca qızı cavab verir.

“Əgər mən sənin əlini tutsam və mənə nəsə olsa, ola bilər ki mən sənin əlini buraxım.

Amma sən mənim əlimi tutsan, mən əminəm ki, nə olursa olsun sən heç vaxt mənim əlimi buraxmazsan. ”

Hər bir əlaqədə, əsl İNAMın məğzi özunə güvəndə yox qarşındakına güvənməkdədir.