Ey Əli, ey adı dillərdə gəzən şiri-Xuda,

Ey vilayət günəşi, ey bəşərə rahi-hüda,

Arxayın üz gətiribdir qapına cümlə gəda,

Çünki dönməz əliboş kimsə qapından əbəda.

İsmini zikr eləməksə özü bir ayrı səfa,

Həmçinin ruha qida, dərdə dəva, rahi-rəha. 

Könlümün arzusu sənsən, sənə qurban ola can,

Çırpınan quşdu qəfəsdə döyünən qəlbi-cavan,

Həsrətin qəlbimə od saldı, daha vermir aman,

Dərdimin dərmanı sənsən, sənədir təkcə güman,

Sən kərəm sahibi mövla, sənə möhtac bu cahan,

Sən səbəbsən ki, ötür, dövr eləyir dövrü-zaman. 
Sən kimi əhli-hünər görməyib əsla bu bəşər,

Fəthi-Xeybər kimi var hansı hünərvərdə zəfər?

Düşməni xar elədin, qalmadı düşməndə təpər.

Sən o Xəndək günü göstərdin elə şanlı hünər,

"La fəta” hey dolanar Yer üzünü şamu-səhər,

Şəninə vəsf deyərlər, bu cahan var nə qədər. 

Əqli başdan çıxarar, vursa başa eşq dəmi,

Əskik olmaz belə biçarələrin gözdə nəmi,

Harda aşiqlər olar, dalğalanar eşq ələmi.

Sevgili yarın ola gözlərim üstdə qədəmi,

Hər kimin ki, qonağı yarı olarsa, nə qəmi?

Cənnəti-rizvan olar, ol kəsə mülki-ədəmi. 

Çün Qədir-Xumda Əlini bizə mövla dedilər,

Şövq ilə şura gəlib namına əla dedilər,

Cümlə əsrarı bilən, elmdə dərya dedilər.

Nadürüstlər isə sevməz onu əsla, dedilər.

Söz deyənlər çalışıb bir-iki misra dedilər,

Sondasa dərk qılıb yox ona həmta, dedilər.



Şahin Qurbanov
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi