Dərdi dəvadı Kərbəla
Ömrülərin vəfası yox, başa yetir pənanədir,
Əhli bila bu barədə, matəmi hiftiladədir.
Bir nəzər eylə şiənin gözləri Kərbəladədir,
Arif olan Huseynçiyə, qiblə-nəvadı Kərbəla.
Aləmi yandırar bizi bu səlisuzalimiz,
Bazı olar ölən zaman, dərdi sunizalimiz.
Qəbrə gedəndə var onun, toprağında niyazimiz,
Canlarımız o türbətə, çünki fədadı Kərbəla.
Aşiq olan həqiqətəm dəvanı istəməz,
Arif olan Huseynçilər, namuli-şani istəməz.
Kərbubəlanı kim görər, badi-cinanı istəməz,
Yuli muradi Kəbeyi şahi gədayi istəməz.
Zikri Huseyn, Huseyn bizə ruzi cəzadə tuşədi,
Qol-budağında Əkbərin, Əsğərin misli xoşədi.
Kim Ağamı görür deyir: Mərqədi altı guşədir,
Vardı nə sirri bilmirəm, qərqi əzadı Kərbəla.
Sinəsin üstə naz ilən Əsğərim əhliqayətin,
Baxsa mənəviyyatına Əkbərin bədəfayətin.
Bir tərəfində bağrı qan, Qasimi kən-xuda yatıb,
Qanı yaralı canlara yaxşı dəvadı Kərbəla.
Aləmi yandırar bizi bu səlisuzalimiz,
Bazı olar ölən zaman, dərdi sunizalimiz.
Qəbrə gedəndə var onun, toprağında niyazimiz,
Canlarımız o türbətə, çünki fədadı Kərbəla.
Fərhadam eylə bir nəzər qəlbidə çox sözüm qalıb,
Səbrimə ğali yetir bəşər məndə nə day dözüm qalıb.
Kərbubəlanı görməyə, çatmır əlim gözüm qalıb,
Sülhi məsişim mənim ahu-nəvadı Kərbəla.