♥Kərbəla♥

Ağlım söz kəsəndən, oldum aşiqin.

Rozə oxunanda yandım Kərbəla.

Böyüdüm, dərk etdim,müsübətini.

Təsəlli göz yaşım, oldu, Kərbəla.

Kimlərdir sinəndə yaralı yatan?

Kimlərdir əbədi, qəm, yasa batan?

Kimlərdir haqq üçün müsübət tutan?

Haqq yolun, qurbanın tapdın, Kərbəla

Adın çəkiləndə qanım qaynayır.

Gözümün yaşından dilim doymayır.

Hüseyn müsibətindən ürək soyumayır

Zeynəb naləsini uddun, Kərbəla.

Olmadın Əbəlfəzlin dərdinə dərman

Vermədin o zaman hər dinə fərman

Çatmadı Qasım də əhdinə yardan

Sən tifil Əsğərə qıydın, Kərbəla.

Hüseyn Allaha, Sadiqin gördün

Əbəlfəzil qeyrətinə şahidi oldun

Bir qətrə su üçün yananı gördün.

Qıymadın Fəratdan içsin, kərbəla.

Nöş qanə dönmədi, Fəratın sənin,

Kərbəla nöş oldu bəs  adın sənin.

Doğmalar doğrandı, yanında sənin

Elə bil əhdinə çatdın Kərbəla.

Peyğəmbər balasını əsir aldılar.

Zeynəbi başı açıq yola saldılar.

Xeymədə körpələr susuz qaldılar.

Baba vay naləsin uddun, Kərbəla.

Doğrandı bədəni kəsildi başı,

Qırıldı yoldaşı, həm də qardaşı

Düşəndə üstünə Hüseyn başı

Bacı vay naləsi uddun, Kərbəla.

Bilmirəm torpaqsan, bilmirəm daşsan.

Bəlkə də şəhərsən yada ki, kəndsən

Sən də Allahına bağlı bir kəssən

Vaxtında verərsən cavab, Kərbəla.

Ağlaram, yadıma salıb, ağlaram.

Səni qınayaram, səni qarğaram

İlahi, yaratmısan canlı, olsaydın.

Vurardım yüz yerdən yarə, Kərbəla

Oldu hər torpağın, hər daşın sənin

Bütün müsəlmanın dərdinə dərman

Mən Sadiq binəva Hüseyn aşiqin

Qismət olaydı sənə, Kərbəla.