Çəkil get bir daha çıxma qarşıma!
Dedim insaf elə tərk etmə onu,
Sənsə rəhm etmədin bu göz yaşıma.
Niyə bəs bu qədər vəfasız oldun?
Sandın ki, gizlərsən bəlkə bilinməz?!
Bu Hüseyn qanıdır sən bulaşmısan
Hər qan silinsə də bu qan silinməz.
Susuz biyabanda onu tək qoydun
Heçdə həya edib utanmadınmı?
Bu qədər qan sənin nəyinə lazım?
Bir ömür qan içdin usanmadınmı?
Gərək sən bu qana bulaşmayaydın,
O əsil üzünü nədən görmədim?!
Onacan mən sənin aşiqin idim,
O gündən bir daha könül vermədim.
O gündən səni də gülən görmürəm
De görüm dərdini, nəyin var, danış!
Yoxsa qoca vaxtı, peşman olmusan?
Aç boşalt qəlbini sən aşkar danış!
De ki, onu məndən zorla aldılar
Yoxsa mən heç zaman bunu etməzdim.
Mən də o Hüseynə vurğun idim, de!
Yoxsa bunca zaman yasın tutmazdım.
Ey Hüseynsiz dünya nəyə gərəksən?
Haqqın carçısına yiyə durmadın.
Minlərlə əyrinin nökəri oldun,
Bircə doğrusuna yiyə durmadın.
Gün gələr Kamil də tərk edər səni,
Onun da dalınca baxıb gülərsən.
Biz getdik sənin də sonun yetişər,
Bizim qədrimizi onda bilərsən.