«Ah-nalənin mükafatı»
Bir müddət "Firdovs”un imam cüməsi olmuş, hal-hazırda Müqəddəs Məşhəd şəhərində İmam Rzanın hərəminin salonlarından birində axşam namazlarına imamlıq edən cənab Hacı Əlizadə deyirdi:
Şeyx Müctəba Qəzvini Firdovsda olduğu illərdə Məşhədə quraqlıq gəldi. Əkinçilik və heyvandarlıqla məşğul olan ətraf kəndlərin əhalisi su qıtlığından əziyyət çəkir, əkinləri, heyvanları tələf olurdu.
Biyabanlar qurumuş, arxlar və çeşmələrdə su azalmışdı. Xülasə camaat vəziyyəti belə görüb Şeyx Müctəbanın yanına gedib xahiş edirlər ki, istisqa namazı qılsın.
Çoxlu isrardan sonra şeyx Müctəba deyir ki, mən gərək üç gün otuc tutam, üçüncü günü hamı birlikdə gedib istisqa namazı qılarıq. Üç gün oruc tutandan sonra, üçüncü günün axırı şəhərdən kənarda bir təpənin üstünə çıxıb istisqa namazı qılırlar. Namazdan sonra hamı günahlarına istiğfar edib duaya məşğul olur.
Şeyx Müctəba dua edə-edə göz yaşı axıdır, ah-nalə çəkirdi, camaat da gözüyaşlı amin deyə-deyə şeyxin duasına qulaq asırdılar. Hamının gözü asimana zillənmişdi.
Dua qurtarar-qurtarmaz Allahın rəhmət buludları göydə görsənməyə başladı. Çox keçmədi yağışın ilk damcıları camaatın yanaqlarına düşüb göz yaşlarına qarışaraq süzülməyə başladı. Bu dəfə camaat sevincdən ağlayır, Allaha həmd və şükür edirdi. Yağış get-gedə şiddətləndi, quru torpaq tez bir zamanda palçığa döndü; belə ki, camaat çətinliklə gilin, palçığın içindən keçib özlərini zorla evlərinə çatdırırlar.
«Ruhların zümzüməsi»
Şeyx Məhəmmədtəqi Amuli deyirdi:
Təqribən qırx yaşlarında olardım ki, Quma getdim. Aşura günü idi və həzrət Məsumənin hərəminin həyətində rövzə oxuyurdular. Çox təsirləndim, xeyli ağladım.
Sonra qalxıb Şeyxan qəbiristanlığına getdim və "Əssalamu əla əhli La ilalə illəllah” ziyarətini oxudum.
Bu vaxt gördüm bütün ruhlar qəbirlərinin üstündə oturmuşlar və bir ağızdan "əleykəs-səlam” dedilər. Qulaq verib eşitdim ki, nəsə zümzümə edirlər, deyəsən İmam Hüseyn (ə) və Aşura haqqında idi oxuduqları.
Müəllif əlavə edir:
Məhəmmədtəqi Amuli (vəfatı 1391 q.) Mazandaranın böyük alimlərindən olub Tehranda yaşayırdı. Elmi dərinlyinə, əxlaqına, fiqh və fəlsəfə sahəsindəki dərin biliyinə görə Tehranın sayılıb-seçilən üləmalarından idi.
Cavanlığında Nəcəf-Əşrəfdə olarkən Qazinin elmi və irfani dərslərindən bəhrələnərək kamal dərəcələrinə yiyələnmişdir. Bununla belə mərciyyətdən imtina etmiş, fiqhi risalə çap etdirməmişdir.
«Mənim sizə hörmətim var»
Seyyid Əbdülkərim Kəşmiri nəql edirdi ki, bir-neçə nəfər dost-tanışla Məşhəddən Tehrana gedirdik. Dostlarım yolüstü Şeyx Məhəmməd Kuhestaniyə də baş çəkmək qərarına gəldilər. Mən razılaşmayıb onlara dedim:
Mən gəlmirəm, maşında oturub sizi gözləyəcəm, siz gedin ziyarət edin qayıdın. Evlərinin yanına çatanda dostlarımdan biri əl çəkmədi, israrla mənim də gəlməyimi xahiş etdi. Bir söz deməyib mən də maşından düşdüm, birlikdə Məhəmməd Kuhestaninin görüşünə getdik.
İçəri keçib görüşəndə, hələ heç kim ağzını açıb bir söz deməmiş, birbaşa üzünü mənə tutub dedi:
Niyə gəlmək istəmirdin, mənim sənə və sənin babana böyük hörmətim var!!
Mənbə: "Alimlərin kəramətləri haqqında maraqlı əhvalatlar" kitabı
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6704
Bu gün: 0
