«Camalın heyranı»
Əllamə Seyyid Mehdi Bəhrul-Ülumun (vəfatı 1212 q.) yaxınlarından biri belə deyir:
İmam Hadi (ə) ilə İmam Həsən Əsgərinin (ə) hərəmində Əllamə Bəhrul-Ülum ilə birlikdə camaat namazı qılırdıq. Mərhum Əllamə təşəhhüdü deyib bir az dayandı və ondan sonra ayağa qalxdı. Namazdan sonra orada olanların hamısı təəccüb içindəydilər. Amma heç kəs bir şey soruşmağa cürət etmirdi. Evə qayıdandan sonra yemək süfrəsi açıldı. Seyyidlərdən biri mənə dedi ki, Əllamədən həmin hadisənin sirrini soruşum.
Seyyid Əllamə Bəhrul-Ülum bizim pıçıltı il ə danışdığımızı görüb (başa düşərək) dedi:
Nə haqda danışırsınız? Aralarında hamıdan cürətli mən olduğum üçün, dedim:
İstəyirlər ki, namazda sizdə baş verən halın sirrini bilsinlər. Əllamə dedi:
Həzrət Sahibəzzaman (ə) atasının qəbrini ziyarət etmək üçün hərəmə daxil olarkən o həzrətin nurlu camalını gördükdə, məndə o hal baş verdi.
«Ürək oxşayan Quran səsİ»
Böyük alim, abidlərin fəxri olan mərhum Səlmasi belə nəql edir:
Günlərin birində Əllamə Bəhrul-Ülum Həzrət Əmirəlmömininin (ə) hərəminə daxil olub bu beyti zümzümə etdi:
چه خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنیدن
به رخت نظاره کردن سخن خدا شنیدن
Seyyiddən bu beyti oxumağının səbəbini soruşdum. Dedi:
Əmirəlmömininin (ə) hərəminə daxil olduğum zaman gördüm ki, İmam Zaman (ə) qəbirin baş tərəfində Quran oxuyur. O həzrətin səsini eşitdiyim zaman bu beyti oxuyub, hərəmə daxil oldum və İmam (ə) isə hərəmdən çölə çıxdı.15
Mənbə: "Alimlərin kəramətləri haqqında maraqlı əhvalatlar" kitabı