Əbubəkr məktubu oxuyan zaman canına qorxu və vəhşət düşdü.
Dedi: Təəccüblüdür! Gör mənə necə cəsarət edibdir! Halbuki, heç kəs mənə bu cür cəsarət etməz.
Əbbəkr ictimai vəziyyəti əldə saxlamaq üçün Əli (ə)-ın məktubundan sonra əmr verdi ki, camaat məscidə gəlsin. Əbubəkr onlar üçün söhbət etdi. Öz işlərini camaatın razılığı əsasında gördüyünü elan edib dedi:
Ey Muhacir və Ənsar! Bilirsiniz ki, mən Fədək bağı barəsində sizinlə məsləhət-məşvərət etdim və siz dediniz:
"Peyğəmbərlər irs qoymur. Gərək Fədək qənimətə əlavə olunsun. Onun gəliri at, silah və cihad üçün istifadə olunsun."Biz də sizin bu nəzərinizi icra etdik. Lakin Fədəyin mülkiyyətini iddia edən şəxs, bu mətləbi qəbul etmir.
Fədəyin malikinin hədələyici sözləri
Bu Fədəyi iddia edəndir ki, bizi qorxudur və hədələyir. Öz Peyğəmbərinin canına and içir ki, bizi qanımıza boyayacaq.
And olsn Allaha! Mən xilafəti geri qaytardım, lakin qəbl olnmadı. Özümü kənara çəkdim, lakin istefam qəbul olunmadı. Bunların hamısı Əbu Talibin oğlunun narazılığından qorunmaq və onunla mübarizədən qaçmaq üçün idi. Mənim Əbu Talibin oğlu ilə nə işim var? Axı hansı bir kəs onunla mübahisə və mübarizədə qalib çıxıb?!
Qəsbkarların Fədəyi qəsb etməsi barəsində məşvərət və məsləhəti
Ömər Əbubəkrin sözlərində zəiflik və acizlik hiss etmişdi. Məşvərət məclisində Əbubəkrə dedi:
Sən ancaq belə anışırsan. SubhanƏllah! Nə üçün qəlbin vəhşətə düşüb? Mən sənin üçün şirin bir su camı hazırladım ki, ondan içəsən,amma sən həmin suszluqda qalmağa təkid edirsən.Mən ərəblərin boynunu sənin üçün əydim, şura hökümətini sənin üçün təsbit etdim. Əgər belə olmasaydı, Əli (ə) sənin sümüklərini ovub, un edərdi!
Allaha şükr et ki, mən sənin yanındayam. Çünki hər kəs Peyğəmbərin (s) minbərində otursa, gərək yenidən Allaha şükr etsin.
Mənbə: "Fatimə Zəhra (s.ə) xütbəsi" kitabı