Bir gün Rəsuli Əkrəm (s) imam Əli (ə)-a belə buyurur;
"Ya Əli istəyirsən sənə altı min qoyun və ya altı min dinar verim. Yaxud istəyirsənsə sənə altı min hikmətli kəlam öyrədim."
Əli (ə) ərz edir ki; Ey Allahın Rəsulu (s) altı min hikmətli kəlamı mənə öyrət.
Sonra həzrət belə buyurur;
Ya Əli həmin altı min kəlməni sənin üçün altı kəlmədə cəm edib sənə deyirəm;
"Ya Əli, nə vaxt gördün ki, camaat müstəhəbbi işə çox əməl edir,sən onun əksinə olaraq vacib olan işləri yerinə yetirib kamilləşdir.
Ya Əli nə vaxt gördün ki,camaat çoxlu dünya işləri ilə məşğul olur,dünya varidatın bir yerə cəm edirlər,sən çalış ki,axirət əməllərin yerinə yetir və bu əməlləri yerinə yetirməklə özünə axirət zəxirəsi hazırla.
Ya Əli, nə vaxt, nə zaman gördün ki, camaat bir-birilərinin eybini axtarmaqla məşğuldurlar, onda sən çalış öz eyiblərini axtarıb tapasan (Yəni öz numunəvi işlərinlə onları düz yola hidayət edəsən).
Ya Əli, elə ki,gördün camaat öz dünyalarını zinətləndirir,ona yaraşıq verir, onda sən çalış öz əməllərinə zinət ver ki, axirət işlərin yaraşıqlı olsun.
Ya Əli, camaat çoxlu ibadət etməyə başlayanda, çoxlu əməllər yerinə yetirəndə,sən çalış ki,gördüyün işlər düzgün və keyfiyyətli olsun(Yəni çoxlu ibadət edib keyfiyyətə fikir verməyən camaat qarşısında az keyfiyyətli ibadət etmək lazımdır).
Ya Əli, nə vaxt gördün ki,camaat bir-birinə ehtiyacı olduğu üçün bir-birindən yardım almaqdan ötrü biri digərinə müraciət edir, hətta bu müraciəti sitayiş dərəcəsinə yüksəldirlər,onda sən çalış Allaha üz tutub ğəni olan xaliqdən öz ehtiyaclarını istə."