Atası vəfat etmişdi. Amma heç kəs cənazənin yanıyla getməyə gəlməmişdi. Bunu görən oğul dəfn etmək üçün tək başına atasını sürüyüb səhraya gətirir. Səhrada qoyun otaran bir bədəvi oğulun bu halını görüb ona yaxınlaşaraq soruşur:
Niyə atanı tək dəfn edirsən? Niyə cənazəyə heç kəs qatılmayıb?
Oğul atasının eybini açmaq istəmir və LƏ HOVLƏ VA LƏ QUVVƏTƏ İLLƏ BİLLƏH zikrini təkrarlayır.
İşin nə yerdə olduğunu başa düşən bədəvi atasını dəfn etməkdə oğlana yardım edir. Sonra əllərini səmaya qaldıraraq oğlanın eşitməyəcəyi tərzdə nə isə dua edir. Daha sonra oğlannan ayrılaraq öz qoyunlarının yanına gedir.
Həmən gecə oğlan öz atasın yuxuda görur. O atasın Firdovs cənnətində gülən və sevinən görür. Bunu görcək dəhşət içərisində atasından soruşur:
Ay ata! Səni bu mənzilə nə çatdırdı? ???
Atası cavabında deyir.:
Bədəvinin duasnın bərəkətiylə çatdım..
Səhər açılan kimi oğlan təlaş içərisində bədəvini axtarmağa başlayır. Bütün səhranı gəzərək nəhayət bədəvini tapır və onun yaxasınnan tutaraq silkələyir və deyir: Səni Allaha and verirəm de görüm dünən qəbrinin yanında atam üçün nə dua etdin ki, mən onu Firdovs cənnətində gördum.????
Bu zaman bədəvi deyir.:
Ey oğlum! Mən Allaha zəlil qulun duasını etdim. Ona dedim ki, ALLAHIM! MƏN KƏRİMƏM (xeyirxaham) MƏNİM YANIMA QONAQ GƏLƏNDƏ ONA İKRAM EDİRƏM. BU QULDA SƏNİN QONAĞINDI VƏ SƏN ƏKRAMUL ƏKRAMİNSƏN (xeyirxahların ən xeyirxahlısısan) !!