O,Allahın şiri,ərəbin şahı,

Unutmaz heç zaman Əli Allahı.

Əlinin sirrini bilirdi gecə,

Allahın sirrinə məhrəmdir necə?

Gecə çox yaxından görübdür Əli,

Daha qaranlıqdan görübdür Əli.

Gecə münacatı oxudu Əli,

Qaynardı Xaliqə eşqi əzəli.

Şirin yuxudaykən o şahı gördü,

Bir uçuq divara dayanıb durdu.

Fələyin qəsrini qoruyanlara,

Çatırdı naləsi yerin onlara.

Şəmtək göz yaşından olmuşdu bezar,

Göz yaşı tökərək edib ahu-zar.

Dərdlinin dodağı açılan zaman,

Qapı,ev,eşik də çəkirdi aman.

Qulaqdan dürr kimi söz asılıbdır,

Kufə məscidi də bihuş olubdur.

Səhərin sinəsin üfüqlər yarıb,

Ölkənin gözləri yuxusuz qalıb,

Oruc tutan üçün gün ki,qurtarar,

Arpa çörəyiylə o,iftar açar.

Gecə qaranlıqda heç kəs bilmədən,

Ərəb yetiminin şamını verən,

Bir şah ki,gecələr gizlincə gedər,

Yoxsullar evinə hədiyyə verər.

Örtülü bu sirri pərdeyi-cəli,

Heç kimsə bilməzdi Əliydə Əli.

Sirlər qanadında uçan o şahin,

Gedir əbədiyyət tərəfə yəqin.

Elə ki,düşmənə o,qılınc çəkər,

Şirlərin başına göydən od tökər.

Xətər dənizinə  batmışdı Əli,

Peyğəmbər yerində yatmışdı Əli.

O səhər qiyamət kimi alovlu,

Məscid qapısı da başıalovlu.

Qapı da həsrətlə deyər:"Vətəni,

Qoymaram içəri keçsin Əlini".

Şalı da açıldı,yolu bağladı,

Ata,getmə dedi,Zeynəb ağladı.

Gizli bir səs gəldi,ey şahi-zəman,

Şəhadət kəmərin möhkəm bağla sən.

Haqla görüş üçün o böyük insan,

Qatili oyatdı səhər yuxudan.

Səcdəyə düşəndə,zalım arxadan,

Zəhərli qılıncı vurdu başından,

Qatili tutaraq əsir etdilər,

İşarə eyləyib ona dedilər:

Ey əsir!Əlinin qatili sənsən,

Məyər sən Allahsan?Allaha düşmən?

Salıbsan aləmə nə böyük şər,

"Əli bəşərdirsə,ən yüksək bəşər",

Ağlayır yuyucu,ağlayır kəfən,

Ağlayır oraya hər gəlib gedən.

Hamı vurulubdur sənə ya Əli,

Aləm qurban olsun sənə,ya Əli

 

MƏHƏMMƏDHÜSEYN ŞƏHRİYAR