Haqq və batil  qoşunlarının qarşı - qarşıya dayanması

Müsəlmanlar və Qüreyş cəngavərləri döyüş hazırlığına başladılar. Bir neçə kiçik hadisə müharibə alovunu şölələndirdi. Əvvəlcə təkbətək döyüş gedirdi. Hindin (Əbu Süfyanın arvadının) atası Ütbə, onun böyük qardaşı Şeybə və Ütbənin oğlu Vəlid hay-küy qopararaq, meydanın ortasına gəldi və mübariz tələb etdilər. Müsəlman qoşunundan əvvəlcə ənsarın dilavərlərindən üç nəfər onlarla döyüşmək üçün meydana girib özlərini təqdim etdilər. Amma Məkkə döyüşçüləri onlarla vuruşmaqdan imtina edib qışqırdılar: "Ey Məhəmməd, bizim tayfadan və bizimlə döyüşməyə layiq olanları döyüşə göndər!"
Peyğəmbər Übeydə ibni Haris ibni Əbdül-Müttəlibə, Həmzəyə və Əli (ə)-a əmr etdi ki, ayağa qalxıb düşmənə cavab versinlər. Islamın üç sərkərdəsi üzləri niqablı halda döyüşə yollandı. Onlar özlərini təqdim etdikdə Ütbə hər üçünü mübarizəyə qəbul etdi və dedi:–Hamınız bizimlə döyüşə layiq adamlarsınız.
Burada Vaqidi kimi bəzi tarixçilər yazırlar: "Ənsar dilavərlərindən üç nəfərin meydana getmək üçün hazırlaşdığı vaxt Peyğəmbər onları mübarizəyə getməkdən saxladı və ənsarın islamın ilk döyüşündə iştirak etməsini istəmədi. Həmçinin, bu işlə hamıya bildirdi ki, tövhid ayini o qədər əzizdir ki, özünün ən əziz və ən yaxın adamlarını bu mübarizəyə göndərməyə hazırdır. Buna görə də Bəni-Haşimə xitabən buyurdu:–Ayağa qalxıb batil ilə döyüşün! Onlar Allah nurunu söndürmək istəyirlər!
Bəziləri deyirlər ki, bu döyüşdə hər döyüşçü öz yaşıdı ilə qarşılaşdı. Onların içində ən cavanı olan Əli (ə) Müaviyənin dayısı Vəlid ilə, yaşda ortancıl olan Həmzə Müaviyənin ana babası olan Ütbə ilə və onların içində ən yaşlı olan Übeydə isə Şeybə ilə döyüşə başladılar. Amma ibni Hişam yazır ki, Şeybə Həmzə ilə, Ütbə isə Übeydə ilə üzbəüz idi. Indi bu iki fikirdən hansının doğru olduğunu araşdıraq. Aşağıdakı iki mətləbi nəzərə alsaq həqiqət aydın olar:
1) Tarixçilər yazırlar ki, Həmzə və Əli öz rəqiblərini elə ilk anlarda öldürdülər, amma Übeydə və onun rəqibi bir-birinə zərbə endirirdilər. Hər ikisi bir-birini yaralamışdı, amma biri digərinə qələbə çala bilmirdi. Əli və Həmzə öz rəqibini öldürdükdən sonra Übeydənin köməyinə gəlib onun rəqibini də öldürdülər.
2) Əmirəl-möminin Müaviyəyə yazdığı məktubda buyurur: "Bir gündə sənin babana (Müaviyənin anası Hindin atası Ütbəyə), dayına (Ütbənin oğlu Vəlidə) və qardaşına (Hənzələyə) endirdiyim qılınc indi də mənim yanımdadır." (Yəni, o qüvvə elə indi də varımdır.)
Başqa bir yerdə buyurur: "Ey Müaviyə, məni qılınclamı qorxudursan?! Halbuki mənim qılıncımın sənin qardaşının, dayının və babanın başına enməsindən agahsan və bilirsən ki, hamısını bir gündə öldürmüşəm."
Bu iki məktubdan aydın olur ki, həzrət Əli (ə)-ın Müaviyənin müşrik babasını öldürməkdə əli olmuşdur. Digər tərəfdən, Həmzə və Əli (ə) öz rəqiblərini heç bir kömək almadan həlak etmişdilər. Əgər Həmzə Müaviyənin babası Ütbə ilə vuruşmuş olsaydı, onda Əli (ə) deyə bilməzdi ki, "Ey Müaviyə, sənin baban mənim qılıncımın zərbəsi ilə həlak olmuşdur." Deməli şübhə yoxdur ki, Şeybə Həmzənin, Ütbə də Übeydənin rəqibi imiş. Həmzə və Əli öz rəqiblərini öldürdükdən sonra, Ütbəyə tərəf gedərək və onu da öldürdülər.
 
Kitabın adı: Vilayət günəşi (birinci cild)
Müəllif: Ayətullah Cəfər Sübhani