Əqiqə haqqında xurafat

«Əqiqə», doğulan körpənin ilk günlərində qoyun və ya dəvənin onun üçün qurbanlıq kəsilməsinə deyilir. Yeddinci gün yerinə yetirilməsi müstəhəbdir. Əgər yeddinci gün də təxirə düşsə, yerinə yetirilməsi yenə də müstəhəbdir. Hətta övlad həddi-büluğa çatsa, müstəhəbdir ki, özü üçün «əqiqə» etsin.
Əqiqənin müstəhəb olmasının sənəd və dəlillərə söykənməsində heç bir şübhə yoxdur. Amma onun üçün əl-ayağı bağlayan xürafat uydurublar ki, bu da insanları zəhmətə salmışdır. Belə görünür ki, bu xurafat bizim dövrümüzlə məhdudlanmayıb, hələ qədim zamanlarda var imiş. Bunu, imam Sadiqdən (ə) olan rəvayətdə görürük:
کان ناس یلطفون رأ س الصبیّ بدم العقیقة، و کان أبی یقول: ذلک شرک
«Camaat əqiqənin qanını (yeni doğulmuş) körpənin başına sürtürlər. (Halbuki) Atam isə həmişə deyərdi: «Bu əməl şirkdir!» (Sanki bu qanın öz-özlüyündə qoruyucu olduğuna qail olublar.)
Başqa bir rəvayətdə həzrət bu əməli cahiliyyət sünnətlərdən sayıb ki, İslam da onu nəhy etmişdir.
Bəzilərinin etiqadına görə, əqiqənin əti xüsusi qayda ilə bişirildikdən sonra qonaqlara verilməlidir. Bu da düzgün fikir deyil. Xomeyni deyir: «Əqiqənin ətini bişirilməmiş və ya bişirib paylamaqda ixtiyarlıdırlar. Onu bişirib möminlərdən ən azı on nəfəri dəvət edirək yemək versinlər.»
Bu barədə Ayətullah Fazil Lənkərani deyir: «Əqiqə qurbanlığının sümüklərinin dəfn olunmasının müstəhəb olması və bəzi yerlərdə bəzi işlərin adət və məşhur olması sübuta yetməyib, sənədə əsaslanmır.»

Kitabın adı: Xurafat

Müəllif: Seyid İsmayıl Şakir Ərdəkani