Allaha mərifət 

Əziz və hörmətli möminlər üçün bir mətləbi qeyd etmək istəyirəm. Bu mətləbin iki müqəddiməyə ehtiyacı var. Bu mətləb dəqiq və incə olduğu üçün qeyd olunacaq hər iki müqəddimə də daha artıq diqqətlə izlənilməlidir.

İnsanın yaranışından əsas məqsəd übudiyyət və Allaha itaətdən ibarətdir. Übudiyyət insanın Allah qarşısında baş əyib ona səcdə etməsi, dir sözlə desək insanın hər bir işdə Allaha təslim olmasına deyilir. Allah-təala insanları yaratmaqdan məqsədini açıq şəkildə Qurani-kərimdə belə buyurur:

وما خلقت الجن و الإنس الا ليعبدون

Mən cinləri və insanları yalnız Mənə ibadət etmək üçün yaratdım.

Allah-təala bu ayədə insanı yaratmaqdan əsas məqsədini aydın şəkildə bəyan edir. Bu məqsəddən başqa hər kəs nə başa düşürsə səhv düşünür. Çünki insanlara yaradanın Özü öz kitabında çox açıq şəkildə onları yaratmaqdan məqsədini bəyan etmişdir. Buna görə də hər kim bu məqsəddən başqa hansı tərəfə gedirsə səhv yoldadır. Bu aydın bir məsələdir. Buna görədə iki müqəddiməni əziz möminlərin nəzərinə çatdırıram. Bu müqəddimələrdən sonra Kərbəla, Aşura məsələsinə nəyə görə yaranmasını açıqlayaq.

Bir sıra düşüncəsiz insanlar İmam Hüseynin(ə) bu hərəkatı barədə belə deyirlər: “Kərbəlada iki ərəb bir-biri ilə müharibə edib. Bu məsələnin bizə nə dəxli var?”

Belə insanlar həqiqətdə nə özlərini, nə dinlərini, nə də ki, tutduğu yollarını tanımırlar. Yaxud da özləri üçün heç bir yol müəyyən etməyiblər. Əgər insan bir şeyin barəsində fikir söyləmək istəyirsə, gərək mütləq həmin şeyin barəsində heç olmasa bir neçə saat, bir neçə gün və bir neçə il öz vaxtından sərf edib öyrəndikdən sonra öz fikrini deyə bilər. Məsələn, ürəyi xəstə olan bir şəxs öz ürəyini cərrahiyyə əməliyyatı etdirmək üçün həqiqi bir cərrahın yanına getmək istəyir. Həmin şəxs istəyir ki, cərrah onun ürəyində əməliyyat aparsın, başqası yox. İnsan hər yoldan ötənə ürəyini verib deməz ki, gəl mənim ürəyimdə cərrahlıq et. Həmçinin insanın gözü, qulağı, boğazı, böyrəyi və s. üzvləri də elədir. Onlardan hər hansı biri xəstələnərsə insan onun mütəxəssisinin və həkiminin yanına gedir. Başqa bir misalla desək bina, idarə, xəstəxana tiktirmək istəyən bir şəxs mühəndis çağırıb ona istədiyi formada tiktirməyi sifariş edir. Həmin şəxs hər yoldan ötənə yox, həqiqi bir mühəndis axtarır ki, onun bu istəyini həyata keçirtsin.

Əgər belədirsə nəyə görə bizim dinimizin, imanımızın, Quranımızın barəsində hər düşüncəsiz və öz həddini bilməyən insanlar fikirlərini söyləməlidir? Əgər bir şəxs Kərbəla hadisəsi barədə “iki ərəbin müharibəsidir, bunun bizə nə dəxli var?” deyirsə, həmin şəxsə demək lazımdır ki, düzdür bu məsələnin sənə dəxli yoxdur. Amma sənin “biz” deməyə ixtiyarın yoxdur. Biz deyəndə kimi nəzərdə tutursan? Neçə saat Kərbəla haqqında haqqında maraqlanmısan? Kərbəla barədə neçə kitab oxumusan? Yaxud sənə bu sözləri demək üçün nə qədər pul veriblər? Əgər Kərbəla məsələsinin sənə dəxli yoxdursa, onda sən çəkil dayan kənarda. Bu müsəlmanların öz işidi, onlar özləri bilərlər.

Kərbəla hadisəsi iki ərəbin müharibəsi yox izzətlə zillətin üzləşdiyi bir gündür! Aşura günü şərəflə qeyri-şərəf, xoşbəxliklə bədbəxtlik qarşı qarşıya dayanmışdır! Aşura günü haqq ilə batilin Peyğəmbərlə əbu Cəhlin, əbu Süfyanınla İslamın və Əlinin(ə), Müaviyə ilə Quranın, Yezidlə Hüseynin(ə) üzbəüz dayandığı bir gündür. Yəni Aşura günü imanla küfr qarşı qarşıya dayanmışdır. Aşura belə bir gündür. Bu mətləbə görə olan iki müqəddimənin birini belə başlayaq.

Kitabın adı: İmam Hüseyn (ə) məktəbi