Con

Con qaradərili bir insan idi. O Əbuzər Ğəffarinin nökəri idi. Əbuzər Cona dedi: Mən səni azad edirəm. Hara istəsən gedə bilərsən. Con dedi: Mən sənə qulluq etməkdən doymamışam. Əbuzər dedi: elə isə mən səni əhli-beytə bağışlayıram. Con imam Həsənin(ə) qulluğunda oldu. İmam Həsən(ə) şəhid olandan sonra on il də İmam Hüseynin(ə) nökəri olmuşdu. Xanım Zeynəb(s.ə) buyurur: Aşura gecəsi İmam Hüseynin(ə) xeyməsinə daxil olanda gördüm ki, İmam xeymədə əyləşib, Con da o Həzrətin qılıncını itiləyir və İmamdan əl çəkmirdi. Nəhayət Aşura günü oldu. Gedənlə artıq çıxıb getmişdi qalanların sayı isə 72 nəfərdən ibarət idi. Çünki İmam Aşura gecəsi bütün səhabələrinə buyurdu ki, kim istəyir çıxıb getsin və yol da açıqdır. Əmr etdi ki, bütün çıraqları söndürsünlər ki, getmək istəyənlər utanmasınlar.

Aşura günü müharibə başlandı hamı gəlib İmamdan döyüşə getmək üçün izn alırdı. İmam da kimə icazə versəydi gedib döyüşər və şəhid olardı. İmamın dərəfdarlarının yarıdan çoxu gedib şəhid oldular. Axırda con dözə bilməyib İmamın hüzuruna gəlib dedi: Ağa, mənədə izin ver gedim döyüşüm və şəhid olum. Artıq dözə bilmirəm. İmam buyurdu: Con, mən sənə demirəm ki, gedib şəhid olasan. Mən sənin üçün yolu açıq qoymuşam. Ürəyin hara istəsə gedə bilərsən.

Con üzü üstə İmamın ayaqlarına düşüb yalvardı və dedi: Ağa, mən səni burada tək qoyub hara gedə bilərəm? İzn ver gedim şəhid olum. İmam ona icazə vrdikdən sonra Con dedi: Ağa, mənim səndən bir istəyim var. O da budur ki, mənim bədənimdən çox pis iy gəlir və ata babam da tanınmış şəxslərdən olmayıblar. İcazə ver mən səninlə birgə Cənnətə daxil olum. İmam ona öz razılığını bildirdi. Con döyüş meydanına daxil oldu. Onu yaralayıb atdan yerə saldılar. İmam onun başı üzərinə gəlib əyləşdi və Allaha belə dua etdi.

اَللّهُمَّ بَيِّض وَجْهَهُ وَ طَيِّبْ رِيحَهُ وَحْشُرْهُ مَعَ الْأَبْرار وَ عَرِّفْ بَيْنَهُ وَبَيْنَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

İlahi, bunun üzünü ağ və bədəninin iyini xoşətirli et. Bunu ən tanınmış peyğəmbərlərinlə məhşur et və Mühəmməd(s) və onun əhli-beyti ilə tanış edib onlardan ayrı salma.

İmam Hüseyn(ə) öz oğlu Əli Əkbər və qardaşı Əbülfəzl şəhid olarkən onların başı üzərinə getdiyi kimi başqa şəhid olanların da Conun da başı üzərinə gedib onlar üçün dua edirdi.

Əsləm

Tarixlərdə yazılmışdır ki, Aşura günü Əsləm adlı bir şəxs İmam Hüseynin(ə) ətəyindən tutdu. O türkdilli bir şəxs idi. Danışığından bilinirdi ki, ərəb dilini sonradan öyrənib. Əsləm yaxşı Quran oxumağı bacarırdı. O İmamdan döyüşə getmək üçün izn istədi. İmam Hüseyn(ə) ona izn verdikdən sonra o döyüş meydanına daxil oldu. Düşmənlərdən bir neçəsini öldürdükdən sonra onu da yaralayıb atdan yerə saldılar. İmam onun da başı üzərinə gəlib əyləşdi və ağladı. Əsləm gözlərini açıb İmam Hüseynin Mübarək camalına baxdı və gülümsədi. Elə o halda öz Allahına qovuşdu.

İmam Hüseyn(ə) aşura günü Kərbəlada etdiyi qiyamla bütün insanlara başa saldı ki, Allah yanında üstünlük, şərafət, dəyər və qiymət dərinin rəngində, dillərin müxtəlifliyində, mal-dövlətin çoxluğunda və insanın ata-babası ilə fəxr etməsində yox, yalnız təqva ilə ölçülür. O Həzrət öz qiyamı və hərəkatı ilə Hücərat surəsinin 13-cü ayəsini bütün insanlara bir daha təfsir edib açıqlada.

Kitabın adı: İmam Hüseyn (ə) məktəbi