Ustad Əli Şəriətinin hikmətli kəlamları (hissə 2)

"Adəmin varisi Hüseyn"

Artıq yalnız bədənlər deyil, ruhlar da ölməkdədir. İnsan eynilə bir ipək qurdu kimi, öz düha və yaradıcılığında irəliləyib daha tez hördükcə, ipəkdən hazırlanmış zərif və yumşaq telli baramasında daha da məhbuslaşır.

"İnsan"

Bir müsəlman öz cəmiyyətinin xaricindəki faciələr, zülmlər, insan ləyaqətini ayaqlar altına alan güclər və xalq düşmənləri qarşısında əsla mənfi tərəfsizlik yolunu tutmaz. Özü universal tövhid, irqi tövhid, və sinfi tövhiddən söz edərkən, iman, ədalət və qurtuluşun gözətçisi, xalq arasında ilahi missiyanın daşıyıcısı olduğunu iddia edərkən, öz cəmiyyətinin xaricindəki küfr, şirk, zülm, əsarət, faciə və bütpərəstlik mühafizlərinin sağlığına qədəh qaldırmaz.

"Şiə"

Hüseyn (ə) sudan çox "Ləbbeyk"ə susamışdı. Əfsus ki, fikirlərinin əvəzinə, bədəninin yaralarını göstərdilər bizə! Və ən böyük dərdinin susuzluq olduğunu dedilər. 

Bir qrup ac insanın aclıqlarını hiss etmədikləri, hətta Allaha, yaxşı bir həyat davam etdirdikləri üçün şükr etdikləri müşahidə edilmişdir. Çünki mədələri aclıqdan qovrulan bu insanların şüurları hadisədən xəbərsizdir. Onlar fiziki aclıqlarını anlayırlar. lakin təbii olmayan bir yoxsulluğun qurbanı olduqlarını hiss etmirlər. Onlar bu yoxsulluğun təbiiliyinə inandırılmışlardır.

Kitabın adı: Aşiqlik şəriəti

Müəllif: Doktor Əli Şəriəti