Əkbərim gəlincə ölsəm, dəfnimi yubandır əmmə

Əkbərim gəlincə ölsəm, dəfnimi yubandır əmmə

Nəşimi alıb əl üstə, başinə dolandır əmmə

Yox sözüm bu ölmək əmmə əmri Həyyi Ləm Yəzəldi

Bacılar öləndə amma qardaşı ola gözəldi

Eyləyin bir azca təxir bəlkə Əkbərim də gəldi

Kəfn-o-dəfnimi bir az sən, saxla əl yubandır əmmə

Gözlərin fədası ollam, xəstəsən bibi az ağla

Öldürür özün hərəmlər, az bu qəlbi zari dağla

Əllərin qadasın allam, gəl bu gözlərimi bağla

Qanlı əşgilən saralmış rəngin az boyandır əmmə 

Gərçi qarə gün əlindən qurtarır bu bəxti qarə

Var vəli bir ümdə dərdim, gəl sənə edim işarə

Nagəhani gəlsə Əkbər, gözlərimi aç dübarə

Əkbəri mənilə bir an, ru-bə-ru dayandır əmmə

Şimri sən çağırma əmmə, qəlbidə cərahətim var

Qoldan açmasın tənabim, dildə ayrı niyyətim var

Qəbrə qoy bu halətilən cəddimə şikayətim var

Sən də xəlqə zülmü Şimri nitqin ilə andır əmmə

Başün açma etmə nalə qəlbim oldu qüssədən ğəm

Sən mənə analıq etdün, canüvə Rüqəyyə qurban

Başım alma sinən üstə, topraq üstə qoy verim can

Zəhmətimi çox çəkibsən, az məni utandır əmmə

Ağlama demə ğərib, bivətən Rüqəyyə lay-lay

Heç dilə gətirmə cismi bikəfən Rüqəyyə lay-lay

Səslə Şimri şum əlindən dincələn Rüqəyyə lay-lay

Qəlbi-əhli-Şami ah atəşinə yandır əmmə

Bisəbəb denən bu ğəmdə qanə göz yaşım dolanmaz

Əldə öldürüb bu tifli, Şimri dun yenə utanmaz

Qəmçilər yerini amma, görməyincə xəlq inanmaz

Köynəyim çıxart bu xəlqi sən özün inandır əmmə.