Həzrəti Zeynəbin (s.ə) ibni Ziyadın məclisindəki nitqi
Mahi mehrabi ibadət, gövhəri kərbü-vəfa
Zeyni əb, fəxrül-əimmə, şərəfi əhli həya
Şir zən, düxti Əli, məzhəri Xatuni cəza
Aşiqi-dərbədəri-eşqi qəməfzayi-Hüseyn
Vaqifi niyyəti sövdayi mühənzayi Hüseyn
Zinəti teşneyi por cuşişi kəlmati Xuda
Sözü möhkəm, özü ərzəndə vəkili-şühəda
Əmmeyi Məhdiye möv”ud, kəfili üsəra
Atəşin kəlmələri zinəti tarixi bəşər
Müstəbid şəxslərə məntiqi elami xətər
Kə”beyi məqsədü-məqsudi olan Kərbübəla
Fidyəgahı şühəda məqtəli, ehramı qara
Xeyməvü-təll arasında eləyən səyi Səfa
Zəmzəmi bəhr kimi mövc eliyən nəhri Fərat
Nisfi yanmış çadırı rütbədə fəxri Ərəfat
Hafizi əhli hərəm, hamiye fərzəndi Rəsul
Helmidə misli Həsən, zöhdü-ibadətdə Bətul
Ağlayan, qibleyi taətdə verən səcdəyə tul
Qəmi çox, qüssəsi çox, cami bəladən mədhuş
Zülfü ağ, qaməti xəm, qəlbi yara, xanə beduş
Yeri var ərz ola Zəhra evin abad olsun
Baği üdvanidəki qəm ürəyin şad olsun
Səndən ilham alan qız gərək ustad olsun
Ana sözü deyilsə, müsəlləmdi sər məktəb olar
Zəhra, hər ana sən kimi olsa, qızı da Zeynəb olar
Olmasaydı qızuvun məntiqi bürrası əgər
Oğluvun nehzətinə yetmiş idi dəsti xətər
Neynəva faciəsindən yox idi indi əsər
Dəsti təhrif ilə xuni şühəda bitmişdi
Beyrəqi küfr ucalıb din ələmi yatmış idi
Üməmin nəslini sərkub eliyən Zeynəbdi
Kufə əşrarini məğlub eliyən Zeynəbdi
Səni bu bəzmdə məhbub eliyən Zeynəbdi
Onun eşqi səbəb olmuş o axan göz yaşuva
Səni Zeynəb gətirib, gəlməmisən öz başuva
Məclisə Zeynəbin eşqilə cəm olmuş hüzzar
Hərənin qəlbidə bir hacəti, bir mətləbi var
Dərgəhində mütəvəssildi hamı təziyədar
Hamı mayildi o mərziyyə şiyəndən danışaq
Xanımın Kufədəki çəkdiyi qəmdən danışaq
Valiyi Kufə Rəsulullah ilən etdi inad
Məclisə çəkdi Əli qızlarını ibni Ziyad
Ləkkədar eylədi tarixi o napak nihad
Dövrəyə aldı o məclisdə oğul qardaşını
Təxtinin üstünə qoydurdu Hüseynin başını
Elə məğrur eləmişdi onu fəthin əsəri
Şad olub güldü, kəsik başa düşəndə nəzəri
O qəzibi gətirib əldə cəfa gərdişinə
Neçə yol qamçını endirdi Hüseynin dişinə
Zeydi Ərqəm dayana bilmədi durdu ayağa
Saxla əl! İbni Ziyadə dedi–ey şumi dəğa
Heç bilirsən ki qəzibin dəyir hansı dodağa?
Vurma o qanlı dodağa mənə səlb oldu dözüm
Görmüşəm Xatəmi Peyğəmbər öpəndə mən özüm
Gətirib qeyzə Ziyad oğlunu Zeydin süxəni
Qoymayırsan, dedi şad olmağa məclisdə məni
Ömrümün xoş günüdür, cəşn edirəm mən ələni
Çək xəcalət üzüvə tökmə belə göz yaşuvi
Pirsən, yoxsa bu saət kəsərəm mən başuvi
Tərk edib Zeyd gözü yaşlı o bəzmi xətəri
Üsərayə dolanıb ibni Ziyadın nəzəri
Gördü bir iddə yetimə qızı əfsürdələnib
Məclisin rö”bü veribdir onlara hökmü-sükut
Arada bir uca boy ovrət oturmuş məhbut
Üsərayə tutb üz aldı Ziyad oğlu xəbər:
Kimdi bu övrəti bi vahimə, məğrurə sifət?
Öləni yoxdu bunun Kərbü-müəlladə məgər?
Eliyib məclisimin əhlini təhdid oturub
Üsəranın vəsətində elə bil şir oturub
Vermədi Zeynəbi Xatun o namərdə cavab
Ayağa durdu kənizin birisi etdi xitab:
Məzhəri Fatimə Zeynəbdi bu ey xanə xərab
Zeynəb adın eşidən vəxtidə ol kani fəsad
Fəvəran eylədi qəlbində olan büğzü-inad
Dedi Zəhra qızına: Həmd edirəm Allaha
Zeynəb!Bizi nüsrətlə yetirdi hədəfi dilxahə
İstəyirdi gedə övladi Əli birahə
Dəsti Mənnan sizi rüsvay elədi, xar olduz!
Zahir oldu yalanız, zarü-giriftar olduz!
Dedi Zeynəb: –Edirəm Zati Xudavəndə səna
Bizi Peyğəmbər ilə eyləyib əngüştnüma
Pakidir damənimiz eybdən, ey şumi dəğa!
Baği xilqətdə tikansız, vəli biz misli gülük
Fasiqi Həqq eləyər xar, o da ki biz deyilik
O şəqi gəldi dübarə belə qoftar elədi
Bu şəmatətli sözü Zeynəbə izhar elədi:
Qardaşınla de görüm Haqq necə rəftar elədi?
Də”viye səltənət eylirdi Hüseyn ibni Əli
Verməyibdi o səbəbdəndi bizə beyət əli
(Qan Zeynəbin damarlarında cuşə gəldi)
Gördü ki, Zeynəb Übeydullah olub özbaşına
Ələnən bəzmdə tövhin eliyir qardaşına
Elə fikr etmə pənahəndə olub göz yaşına! Yox!
Bəhri por mövcilə tufanə özün vurdu xanım
Üsəranın vəsətindən ayağa durdu xanım
Dedi qızlara: nə qorxun nə də gül tək saralın!
Ləşgərim, siz düzülün nəzmilə dövrəmdə qalın
Dedi Gülsumə bacı, sağaldan hanı bu dil yaranı?
Danışım mən bacı, sən saxla Ruqəyyə balanı
Qardaşın başın nida eyliyib meracın
Kə”beyi eşqə çəkib yetmiş iki üşşaqın
Sipər etdi özünü itrətinə, Quranə
Qoymadı sədmə yetə, sureyi Ərrəhmanə
Tez olur, qalibi, məğlubu tanır əhli cahan
Mədh edər qardaşımın nehzətini pirü-cavan
Sənə tarixdə lənətdi fəqət namü-nişan
İftixar oldu şəhadət xələfi Tahayə
Qabiliyyət hanı səndə baxasan mənayə?!
Zinəti cənnəti məvadi Hüseyn sən kimsən?
Höccəti Zati təvanadı Hüseyn, sən kimsən?
Sinə pərvərdeyi Zəhradı Hüseyn, sən kimsən?
Dayəsi oldu viladətdə behişt hurası
Mənbəyi feyz olacaq dəhheyi Aşurası
Qardaşımdır şərəfi əhli yəqin, sən kimsən?
Fəxr edir adına Firdövsi bərin, sən kimsən?
Tərpədibdir beşiyin Ruhul Əmin, sən kimsən?
Olma sən fikr elədin Kufədə münsif yoxdu?
Fatimə oğlunu burda tanıyan çox-çoxdu!
Y Ə B N Ə Z İ Y A D !
Həmd ola zümreyi mərdani Xuda bizdəndi!
Əhli əzkarü-ibadatü dua bizdəndi!
Nücəba zümrəsi bizdən, şühəda bizdəndi!
Elmü-helmü-siləvü cudü kərəm bizdəndi!
Rahi vəhdətdə olan pişqədəm bizdəndi!
Əvəzində buların zülmü-cəfa sizdəndi!
Fasiqü-facirü-bişərmü həya sizdəndi!
Əhli mey, əhli xəta, əhli zina sizdəndi!
Dinü Quranilə də”vayə çıxan sizdəndi
Atamı Kufədə mehrabə yıxan sizdəndi!
Hövzü-Kövsərdə siqayət eliyən bizdəndi!
Düz yola xəlqi hidayət eliyən bizdəndi!
Mərəzi şirkə təbabət eliyən bizdəndi!
Beyti Məmuridə təfsir deyən bizdəndi!
Qabi qovseynidə təkbir deyən bizdəndi!
Zülmilə qəsbi xilafət eliyən sizdəndi!
Qan töküb qətlü-cinayət eliyən sizdəndi!
Baş açıb xeyməni qarət eliyən sizdəndi!
Şərəfin cifeyi dünyayə satan sizdəndi!
Südəmər dilsiz uşağə ox atan sizdəndi!
Od sizin, şö”lə çəkən xeymə səra bizdəndi!
Əl kəsən sizdən olub dəsti səfa bizdəndi!
Sili sizdən, rüx Əli nüma bizdəndi!
Xeyzəran çatdı sizə, qanlı dodaq bizdəndi!
Küllər üstündəki məzlum qonaq bizdəndi!
M Ə R C A N O Ğ L U !!
Elə fikr eyləmə payəndədi fəthü-zəfərin
Aşkar oldu bu gün fitnələrin, hiylələrin
İnqilab eyləmişəm Kufədə, yoxdu xəbərin
Mən özüm nazir idim mərdümün ey vay səsinə
Qeyrətin var qulaq as sən də Hüseyn vay səsinə!
Atəşin kəlmələrim qüdrətivi etdi zəif
Tanıdı məhmilimin üstə məni nisvani ətiq
Riqqət əli verdi batıb əşgi qəmə surətlər
Başların yoldu tamaşayə gələn övrətlər
Zeynəbin nitqi Ziyad oğluna çox gəldi giran
Təxtin üstə otura bilmədi səlb oldu təvan
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6678
Bu gün: 0
