Həzrəti İbrahimin (ə) yaşı təqribən səksəni keçmişdi. Amma həyat yoldaşı Sara xanımla illərlə birlikdə yaşamalarına baxmayaraq onların uşaqları yox idi. Sara xanım öz kənizi olan Hacər xanımı İbrahimə bağışladı. Az müddətdən sonra həzrət İsmail həyat aləminə qədəm qoydu.

Hadisənin zahiri budur ki, Sara xanımın uşağı olmadığına görə Hacər xanıma qarşı həsəd edirdi. Nəhayət İbrahimdən(ə) bu qadını onun gözündən uzaqlaşdırmasını istədi. Həzrət İbrahimə(ə) vəhy olundu: Onları aparıb Allah-taalanın əmin-amanlıq hərəmində sakin et.

İbrahim (ə) ana-bala ilə birlikdə bir az azuqə götürüb Məkkə şəhərinə tərəf yola düşmək üçün İordaniya çayının kənarı ilə hərəkət etməyə başladı. Onları Kəbə evinin kənarında məskunlaşdırıb, özü qayıtmaq istədi. Hacər xanım südəmər uşaqla dağların arasında tək qalmalı olduğunu anlayan kimi İbrahimdən soruşdu: Bəs bizi kimə tapşırırsan? Həzrət İbrahim buyurdu: Bu evin Allahına. Sonra belə dua etdi:

"Ey Rəbbimiz, həqiqətən mən övladlarımdan bəzisini (İsmaili anası ilə birgə) Sənin hörmətli və toxunulmaz evinin yanında əkinsiz bir yerdə sakin etdim ki,-ey Rəbbimiz-namaz qılsınlar. Buna görə də elə et ki, insanların bir qisminin qəlbləri onlara meyl etsin və müxtəlif məhsullardan onlara ruzi ver, bəlkə şükr etsinlər." (İbrahim surəsi, ayə 37)

Əziz oxucular, indi isə həmin hadisədən təxminən dörd min il keçib, lakin İbrahim əleyhissalamın duasının bərəkəti ilə hər il Qurban bayramı münasibəti ilə üç milyon nəfərdən artıq müsəlman Kəbə evinin kənarında Allah-taalaya ibadət edib, bəndəliklərini sübut etmək üçün səcdə edirlər.

Kitabın adı: Oruc