İslam Peyğəmbərinin rehlətindən sonra o həzrətin xəlifəsini tə`yin etmək cərəyanı araya gəldikdə camaat Səqifeyi bəni Saidədə yığışdılar. Əbu Bəkr Ömərə dedi: «Əlini ver, səninlə bey`ət edim.» Ömər cavab verdi: «Sən Peyğəmbərin həmin arxadaşısan ki, asayiş və çətinlikdə həmişə o Həzrətlə olurdun. Sən əlini ver ki, mən səninlə bey`ət edim.»
Əbu Bəkr Ənsarın bərabərində öz xilafəti üçün belə dəlil gətirdi: «Biz Peyğəmbərin itrəti və onu qoruyanlarıq ki, onu müdafiə edirik.»
Və onunla bey`ət olunduqdan sonra camaatın bərabərində hüccət gətirdi ki, bu bey`ət şuranın mətnindən, əqd və həll əhlindən olubdur.
Məşhur əhli təsənnün alimi Əbil-Hədid yuxarıdakı mətləbi qeyd edəndən sonra deyir:
Əli (əleyhissalam)-ın e`tirazı yuxarıdakı cərəyana aiddir. Elə isə Əli (əleyhissalam)-ın sözünün əslinə diqqət edin.
O Həzrət buyurdu:
«Əcəba! Məgər xilafət Peyğəmbərlə oturub durmaq ya qohumluqla hasil olur?!»
İbni Əbil Hədid deyir: Əli (əleyhissalam)-ın bu e`tirazamiz sözü Ömər ibni Xəttab barəsindədir ki, Əbu Bəkrə dedi: «sən həmin arxadaşısan..» E`tiraz buna idi ki, əgər arxadaş olmaq» xilafətin düzgün me`yarıdırsa, bəs mən arxadaşlı baxımından Peyğəmbərə daha yaxınam. Əlavə olaraq Peyğəmbərlə mühüm qohumluğum da vardır. Buna görə mən hamıdan müqəddəməm. Sonra Şərif Rəzi Əli (əleyhissalam)-dan bu zəminədə bir şe`r nəql edir və o da budur ki, buyurdu:
«Əgər sən şura yolu ilə xalqın hakimi oldunsa, bu nə şuradır ki, onda məşvərət tərəfdarları (mənim kimi) qaib idilər.
Yox əgər Peyğəmbər səlləllahu əleyhi və alihi və səlləmə yaxın qohum olmağı dəlil gətirdinsə başqaları səndən daha yaxındırlar.»
İbni Əbil Hədid yazır:
Bu iki e`tirazamiz şe`r Əbu Bəkrə olunan xitabdır.
Kitabın adı: Nəhcül-Bəlağə hekayətləri (140 hekayət)