İmam Hüseynin (ə) vidası
Ağa tutdu üz mehriban Zeynəbə,
Nə tək mehriban, qəhrəman Zeynəbə,
Olan sərvü-qəddi kaman Zeynəbə,
Pəri zülm əlilə sınan Zeynəbə,
Dedi qafi eşqə hümadır Hüseyn.
Bacı, istəyirəm əzmi-meydan edəm,
Bu ədayə təbliği- Quran edəm,
Gərək haqqı dünyaya ünvan edəm,
Xoşam canımı dinə qurban edəm,
Bəla gəlsə söz yox rzadır Hüseyn.
Bacı, sən mənim yarü-dildarım ol,
Bu çöldə ənisi-dil zarım ol,
Ölüb yavərim, indi qəmxarım ol,
Batıb qana, Əbbasü-ələmdarım ol,
Görürsən ki, xunin ridadır Hüseyn.
Ölən vaxtı Zəhrayi-qərq-mühən,
Əmanət sənə verdi bir pirəhən,
O çöldə olmayan vəqtdə mən,
O pirahəni ver Hüseynə kəfən.
Onun sirrinə aşinadır Hüseyn.
Gətir indi o köhnə pirahəni,
Keçir vəqti-meydan, yubatma məni,
Vəkil eylirəm qızlarıma səni,
Vurub başa şad etməyin düşməni,
Fəna dəhrə bi etinadır Hüseyn.
Bacı, qoyma qızlar əza saxlaya,
Bu düşmənlər içrə ürək dağlaya,
Fəqət bağlasa haqqa bel bağlaya,
Səkinə gecə sübhəcək ağlaya,
Şirin dilli xoş ədadır Hüseyn.