Bir gün adamın biri Hz. Musanın (ə.s) yanına gəldi:

- Ya Musa, nə olar dua et, mən heyvanların dilindən anlayım və bundan özümə öyüdlər çıxararaq daha yaxşı bir insan olum, - dedi.

Hz. Musa:- Qaldıra bilməyəcəyin bir yükün altına girməyə çalışma, bu halın sənin üçün daha xeyirlidir - dedi.

Lakin adam dinləmədi, israr etdi:- Ya Musa nə olar heç olmasa qapımda yatan  itlə Xoruzun dilini anlayım, - dedi.

Hz. Musa hər nə qədər bundan imtina etməsi üçün çalışdıysa da adam istədiyində israrlı idi. Bunun

üzərinə Hz. Musa ona dua etdi.

Adam sevinərək evinə döndü. Ertəsi səhər xidmətçisi süfrəni açarkən bir parça çörək atılıb düşdü. Xoruz qaçaraq çörəyi aldı. İt buna çox qəzəbləndi.

- Xoruz bu etdiyin doğrumu? Sən buğdada yeyə bilərsən arpa da. Qarğıdalı da yeyə bilərsən, kiçik

dənələri də. Mənsə çörəkdən başqa bir şey yeyə bilmirəm, niyə mənim ruzimi götürürsən? - dedi.

Xoruz cavab verdi:- Haqlısan lakin heç kədərlənmə sabah bizim əfəndinin eşşəyi öləcək, sən də

beləcə qarnını yaxşıca doyuracaqsan, - dedi.

Bunu eşidən adam dərhal eşşəyi bazara apararaq satdı.

Ertəsi səhər də, "Baxaq  itlə Xoruz nə danışacaqlar?” - deyə onların yanına gəldi.

İt Xoruza giley edir:

- Ay Xoruz, bəs deyirdin eşşək öləcək, biz də qarnımızı doyuracaqdıq? -deyirdi.

Xoruz:- Eşşək ölməyinə öldü, lakin başqa yerdə çünki sahibimiz onu satdı. Lakin heç narahat olma,

sabah at öləcək, o zaman da daha böyük ziyafət olacaq, - dedi.

Bunu eşidən adam dərhal axıra qaçdı, atı götürdüyü kimi bazara aparıb satdı. Sevinərək evinə döndü. "Bu heyvanların dilini öyrənməm çox yaxşı oldu beləcə zərərdən xilas oldum," deyə düşünürdü. Ertəsi səhər yenə"Görəsən nə danışacaqlar?.." deyə köpəklə Xoruzun yanına getdi. İt yenə Xoruza giley edirdi:

- Ay Xoruz qardaş, bu səfər də,dediyin olmadı,yoxsa, səndəmi yalana başladın?...- dedi.

Xoruz:- Xeyr mən yalan danışmadım at öləcəkdi, lakin sahibimiz onu da satdı. Lakin narahat olma, sabah sahibimizin çox qiymətli köləsi öləcək, o zaman onun xeyirinə yeməklər, halvalar veriləcək,

hamımız doyacağıq, - dedi.

Bunu eşidən adam heç gözləmədən, köləsini aparıb satdı. "Bu Xoruzla  itin dilini öyrənməm yaxşı

oldu. Beləcə bir çox zərərdən xilas oldum," deyə düşünərək sevindi.

Ertəsi gün yenə  itlə Xoruzun yanına getdi. İkisi yenə danışırdılar. İt bu səfər çox qızğın idi:

- Yalançı Xoruz, hanı kölə öləcək bu sayədə qarınımız doyacaqdı, günlərdirməni yalanlarınla ovudursan, bu sənə yaraşan bir davranışmı? -dedi.

Xoruz da:- Mən yalançı deyiləm və yalan danışmaram, -deyə başladı, Kölə öldü, lakin burada deyil başqa yerdə. Çünki sahibimiz onu da satdı. Amma heç yaxşı etmədi. Çünki bu səfər sıra özünə gəldi.

Çünki ilkin qəza, bəla eşşəyə gələcək, beləcə sahibimiz bəladan və qəzadan xilas olmuş olacaqdı. Eşşəyi satınca, onun yerinə ata gəldi, atı da satınca onun yerinə köləyə gəldi, köləni də satınca bəla özünə gəldi. Sıra onda, sabah sahibimiz öləcək, o sayədə hamımız doyacağıq, - dedi.

Bunları eşidən adam ah vah etdi,döyündü dayandı,amma nəyə fayda idi ki, iş işdən keçmişdi artıq