Belağrıya qarşı...
İmam Sadiq (ə) buyurur: Peyğəmbər bel ağrısından əziyyət çəkdiyi zaman Allah ona göstəriş verdi ki, buğda ilə əti bişirib yesin.
Xoş qoxu...
İmam Sadiq (ə) buyurur: Peyğəmbərin (s) müşk qabı vardı. Hər dəstəmazdan sonra ətirlənirdi. Evdən çıxanda keçədən xoş ətir qoxusu gəlirdi. Ona ətir təklif edəndə qəbul edər və buyurardı: Qoxusu gözəl özü yüngüldür. (Gəzdirmək asandır) Ətirlənmək üçün üzrü olanda təkcə barmağının başına ətir vurardı.
Peyğəmbərin (s) ən çox sevdiyi ətir müşk idi. İmam Sadiq (ə) buyurur ki, Peyğəmbər (s) təamdan çox ətirə pul verirdi.
Necə yemək?
İmam Sadiq (ə) buyurur: Allah cəddimi Peyğəmbər (s) seçdiyi gündən o Həzrət (s) ömrünün sonuna qədər söykənmiş vəziyyətdə yemək yemədi. Həmişə qul kimi oturar, qul kimi yeyərdi. Bununla Allah qarşısında təvazösünü bildirərdi.
Həzrət (s) yemək zamanı namazdakı kimi iki dizi üstə oturardı. Deyərdi ki, mən bəndəyəm, bəndə kimi otururb, bəndə kimi yeyirəm. Həzrət Əli (ə) buyurur: Həzrət Peyğəmbər (s) süfrə kənarında qullar kimi əyləşərdi. Sol ayağına ağırlıq salardı... İmam Sadiq (ə) buyur: Allahın rəsulu qullar kimi əyləşərdi, əlini yerə qoyardı, üç barmağı ilə yeyərdi. O təkəbbürlü hakimlər kimi iki barmağı ilə tikə gətürməzdi. Nəql olunur ki, Peyğəmbər (s) nar yeyəndə onu tam şəkildə yeyər və bunu tövsiyə edərdi. İmam Sadiq (ə) buyurur: Peyğəmbər (s) başqaları ilə süfrəyə əyləşəndə onların rahat yeməsi üçün süfrəyə əlini birinci uzadar, süfrədən əlini sonda çəkərdi.
Kitabın adı: Tibbur-Rəsul (Peyğəmbər təbabəti)