Əlif səndən gen gəzirsə,Mim nədir,
Nun acizdir,Qaf bağlıdır,Cim nədir.
Qohum nədir,qardaş nədir,kim nədir,
Həyat səni sındıranda bilərsən.
Tanımısan qəndi sirin dadından,
Ya batindən xəbərsizsən,ya dondan.
Dostun sənin varlıgının odundan,
Evdə cıraq yandıranda bilərsən
Sah zirvələr daim yerdə surunub,
Qara bulud kəfəninə burunub.
Namərd sənə mərd donunda gorunub
"Kişiliyi" qandıranda bilərsən
Təkliyini iki yerə bol daha,
Peygəmbərdir hər kəbinsiz dol daha.
Yalvarıram,sair Pərviz,ol daha,
Bəxti qızıl qan duranda bilərsən
Gəlin əzizan, ürək olub qan, yenə Hüseynin əzası gəldi,
Hüseynə qurban, öləndə ətşan, başının üstə anası gəldi.
Gəl ey Hüseynçi,bir il deyərdin, Məhərrəm olsun, Məhərrəm olsun.
Çəkildi ərşə Hüseyn qarası, əzayə qəlbin müsəmməm olsun,
De ki, Hüseyn vay, qərib ağam vay, mənə əzada qəm həmdəm olsun.
Ürəkdə dərdin kim etdi izhar, ona Hüseynin dəvası gəldi.
Bu ayda yaran bəla çölündə,Əliyyi əkbər cihadə getdi,
Verildi Zeynəb zəbihi-Zəhra qətil olunsun minadə getdi,
Tapıb şəhadət o gün minadə, xiyamə cismi əbadə getdi,
Hüseyn buyurdu deyin Anaya, xiyamə ziba balası gəldi,
Bu ayda Qasım gedib cidalə, anası ağlar dalıyca qaldı,
Töküldü əda araya aldı, çəməndə gül tək solub saraldı,
Yetişdi dada ölən çağında, başın diz üstə əmisi aldı,
Anası onun edəndə didar, qəmli ürəkdə nəvası gəldi.
Bu ayda gördü susuzlar ağlar, gətirdi məşg və liva Əbulfəzl,
Gedib Fəratə vurubdu pərçəm, susuz çıxıbdı ağa Əbulfəzl,
Durubdu yolda gələndə əda görübdü qoldan yara Əbulfəzl,
Ürəkdə dərdin kim etdi izhar, ağam Əbulfəzl dərmanə gəldi.
Bu ayda şiə, susuzluğundan Əliyyi Əsğər dodağı yandı,
Gedib su alsın o gün ədudən, vuruldu peykan qana boyandı,
Süzüldü gözlər minadə qəmli, bala, qucaqda atan dolandı,
Bətule əthər açıbdı məcər, Hüseynə can-can sədası gəldi.
Ağlayan göz yorulmadı seninçün.
Ürəkdən qəm atılmadı seninçün.
Bir ağ parça tapılmadı seninçün.
Ey kəfəni qarə olan Rüqəyya..
Kəramətin Tanrı vəren möcüzə.
Nur verilib səni səven hər üzə.
Səni Allah şefa gönderib bize.
Dərdlilərə çarə olan Rüqəyya.
Unutmadıq, baxma bu yüz illərə.
Adın düşüb mömin olan dillərə.
Lənət olsun səni vuran əllərə.
Hər tərəfi yarə olan Rüqəyya.
Susuz qaldın Rəbbə ümid bağladın.
Uşaq olsan bələ həya saxladın.
Qamçıdan yox Hicab üçün ağladın.
Qəlbi parə-parə olan Rüqəyya.
Ey kəfəni qarə olan Rüqeyya
Çatdı Hüseyn karvanı Kərbubəlaya,
Neynəvada bir qoşun çıxdı qabağa.
Eşq karvanını yoldan saxladı,
Hüseynin yoluna canım fədadi
Fəratın qabağın əskərlər aldi,
Hüseynin əshabı bi teşnə qaldı.
Aclıq həmdə susuzluq taqətin aldi.
Hüseynin yoluna canım fədadı.
Hüseynə ağlamaq nuri şəfadır,
Onun şəfaəti dərdə dəvadır.
Onun məhəbbəti qəlbə səfadır,
Hüseynin yoluna canım fədadır.
Zeynəb dayaq oldu qardaşlarına,
Başçılıq eylədi qəm karvanına.
Yetim balalara nəvaziş etdi,
Hüseynin yoluna canım fədadır.
Döymələr yazılır gəncin qolunda,
Mələksə günahı yazır solunda,
Heç qurban kəsmirik Allah yolunda,
Tələbə olmaqçün qurban deyirik..
Niyə özümüzə insan deyirik?!
Biz lağa qoyuruq tənha yalqızı,
Ağıza alırıq mincür saqqızı,
Dərsə buraxmırıq hicablı qızı
Amma danışanda 'vicdan' deyirik..
Niyə özümüzə insan deyirik?!
Məkkəyə getmirik gedirik aya,
Dincəlmək gözüylə baxırıq yaya,
Kobud davranırıq ata-anaya,
Amma sevgiliyə Ay Can deyirik..
Niyə özümüzə insan deyirik?!
Gənclər narkotiki doldurur qana,
Güya bu qulluqdur bədənə, cana,
Uzun saçlılara, sırğa taxana
Qəşəng yaraşıqlı oğlan deyirik..
Niyə özümüzə insan deyirik?!
Admin: 3
Redaktor: 4
Sayt nəzarətçisi: 7
VİP: 1
İstifadəçi: 6704
Bu gün: 0
